Yogasessie in historische Assyrische kerk leidt tot verontwaardiging
Een yogasessie in de historische Mor Yuhanon Dilimiyo-kerk in de zuidelijke provincie Mardin heeft debatten aangewakkerd over het gebruik van gebedshuizen voor niet-religieuze activiteiten.
klasse = “cf”>
Bij het incident was een groep van twintig mensen betrokken die yoga beoefenden voor het altaar en beelden deelden op sociale media, wat tot verontwaardiging leidde onder leden van de Assyrische gemeenschap en anderen.
De 1700 jaar oude kerk, gelegen in het dorp Dereiçi, heeft een aanzienlijk cultureel en religieus belang voor de Assyrische gemeenschap. Het werd in 2006 gerestaureerd en wordt af en toe gebruikt voor religieuze diensten, ondanks de afnemende Assyrische bevolking in het gebied. In september kwamen Assyriërs uit het buitenland bijeen voor een speciale dienst en de kerk blijft een actieve plaats van aanbidding.
De Assyrische Kadim Foundation uit Istanbul verklaarde dat ze geen toestemming hadden gegeven voor de yogasessie. Kenan Gürdal, de vice-president van de stichting, legde uit dat de toestemming ten onrechte was verleend door de plaatselijke kerkmeester, die de intentie van de groep om te ‘mediteren’ als een vorm van gebed verkeerd interpreteerde.
Gürdal benadrukte de noodzaak van meer respect voor religieuze ruimtes en zei: “Onze kerken zijn niet anders dan moskeeën. Dit zijn heilige plaatsen.”
Seda Deliomanlı, de yoga-instructeur die de sessie leidde, verontschuldigde zich na de reactie. Ze legde uit dat het niet haar bedoeling was om te beledigen, maar om inspiratie te putten uit soortgelijke activiteiten in westerse kerken. “Als ik had geweten dat dit ook maar één persoon zou storen, zou ik het nooit hebben gedaan”, zei Deliomanlı.
klasse = “cf”>
Het incident heeft vergelijkingen opgeleverd met een eerdere controverse rond een modeshoot in een historische moskee. Critici beweren dat dergelijke gebeurtenissen een bredere kwestie van culturele ongevoeligheid ten opzichte van religieuze plaatsen weerspiegelen.
“Religieuze tempels dienden historisch gezien als plaatsen voor zowel aanbidding als sociale bijeenkomsten”, aldus de theoloog Akif Arslan. “Activiteiten moeten echter met respect en gematigdheid worden uitgevoerd.”
