Will Smith terug in 'Bad Boys: Ride or Die'

‘Bad Boys: Ride or Die’, het vierde deel in de actiekomedieserie Will Smith-Martin Lawrence, gaat over een gevecht om een ​​aangetaste erfenis goed te maken.

Nee, niet die. De reputatie van Conrad Howard (Joe Pantoliano), de geliefde kapitein van rechercheurs Mike (Smith) en Marcus (Lawrence), is postuum besmeurd. Na zijn dood wordt Conrad beschuldigd van informant voor een Mexicaans drugskartel, als een manier om nog meer sinistere corruptie te verhullen. Onze rechercheurs wilden zijn naam zuiveren.

Natuurlijk is de echte beeldherstel die hier plaatsvindt voor Smith. “Ride or Die” was in ontwikkeling in 2022 toen Smith het Oscar-podium betrad en Chris Rock een klap gaf. De film werd tijdelijk in de wacht gezet. Opties werden gewogen. Maar ‘Bad Boys for Life’ uit 2020 verdiende een flinke $ 424,6 miljoen voordat COVID-19 de theaters sloot.

Het resultaat is de eerste film die Smith in die tijd heeft gemaakt, gedefinieerd als Post Slap. Hier zit hij, terug op de bestuurdersstoel en vliegt rond de waterkant van Miami met Lawrence op een jachtgeweer. Dat wil zeggen: Smith is weer helemaal in zijn element.

“Ride or Die” is een poging om te doen alsof er onderweg geen hobbels op de weg zijn geweest. Sterker nog, deze ‘Bad Boys’, die 29 jaar na het origineel verschijnt, zou heel graag willen doen alsof er niet veel is veranderd, niet alleen in de afgelopen twee jaar, maar ook in de afgelopen drie decennia.

Er sluipen tekenen van ouderdom in ‘Ride or Die’. Marcus krijgt een hartaanval op de dansvloer en Mike heeft last van paniekaanvallen. Maar met uitzondering van een paar drones is dit een film die voelt alsof hij bestaat. de jaren negentig is Jerry Bruckheimer nog steeds producer, terwijl de oorspronkelijke regisseur Michael Bay, net als in de vorige, een stap opzij heeft gezet voor Adil El Arbi en Bilall Fallah (Bay keert terug voor een cameo). speelt zich af tegen nachtclubs in Miami en schuilplaatsen waar alligators rondkruipen, en heeft grotendeels vastgehouden aan zijn oude buddy-cop-formule, met alle vereiste explosies en langzame auto-achtervolgingen erin.

Net als voorheen is de sleutel de komische chemie en de innemende band tussen Smith en Lawrence. En hoewel de reactie op “Ride or Die” zeker zal worden opgevat als een referendum over de opnieuw gekalibreerde trekkracht van Smith, is Lawrence de MVP van deze films. Het is zijn manische, komische energie die hen voortstuwt. De stijl is op dit moment misschien een beetje muf, maar niemand kan een zin als “Chitty Chitty Bang Bang!” in een vuurgevecht met precies dezelfde panache. ‘Ride or Die’, geschreven door Chris Bremner en Will Beall, weet prioriteit te geven aan het creëren van rijpe situaties voor Lawrence. Na zijn hartaanval wordt Marcus wakker met een nieuwe levenslust en een roekeloos gevoel van onoverwinnelijkheid.

Hetzelfde had natuurlijk ooit kunnen worden gezegd over de aanwezigheid van Smith op het kogelvrije scherm. Hier lijkt Smith iets minder zelfverzekerd dan hij ooit deed; die paniekaanvallen blijven komen voor Mike. Smith speelt ook meer een heteroman voor Lawrence. Als de klap een herwaardering van Smith als filmster veroorzaakte, is 'Ride or Die' het soort op maat gemaakte voertuig dat je eraan herinnert dat er de afgelopen decennia niet veel betere mannelijke Amerikaanse actiesterren zijn geweest.

Niets van dit alles is genoeg om ‘Ride or Die’ verder te tillen dan zijn plot-op-nummer-plot, of om te voorkomen dat de film onvermijdelijk aan de Slap wordt gekoppeld – niet in de laatste plaats omdat de film zijn hoogtepunt bereikt met Marcus die Mike met open hand slaat. Maar het regieduo Adil & Bilall houdt het tempo hoog genoeg om te voorkomen dat je te veel blijft stilstaan ​​bij belachelijke details – zoals dat Mike, zoals onthuld in de laatste film, de vader is van een gevangengenomen kartelmoordenaar genaamd Armando (Jacob Scipio). , een prominent personage deze keer. En dwaasheid is meer een kenmerk dan een bug in films als 'Bad Boys'.

Uiteindelijk vraag je je minder af waarom Smith en Lawrence nog steeds 'Bad Boys'-films maken, dan dat je je afvraagt ​​waarom zulke luchtig kijkbare genre-filmsterrenplatforms min of meer niet meer bestaan. Deze zomer brengt ook 'Beverly Hills Cop' terug, met Eddie Murphy, nog een herinnering dat de filmindustrie, afgezien van zoiets als de 'Fast and Furious'-films, al jaren niet meer zoiets als deze jongens heeft geproduceerd. Will Smith gaat misschien toch nergens heen.