Shakira brengt haar eerste album in zeven jaar uit

Shakira, de grensverleggende Colombiaanse artiest, is opmerkelijk consistent geweest sinds het begin van haar carrière begin jaren negentig. Zonder twijfel toerde ze, bracht albums uit, won prijzen, verweefde wereldwijde, genre-tartende geluiden in haar baanbrekende singles, trad op tijdens de rustshow van de Super Bowl en meer. Toen vertraagden de zaken. Of zo leek het.

In werkelijkheid zijn de afgelopen jaren niet aardig geweest voor Shakira. In 2022, na elf jaar en twee kinderen samen, scheidde ze zich van voetballer Gerard Piqué, wat leidde tot wat zij de ‘ontbinding van mijn gezin’ noemde. Ze werd in Spanje beschuldigd van belastingontduiking; in november 2023 kreeg ze een voorwaardelijke gevangenisstraf van drie jaar en betaalde ze een boete van 7,3 miljoen euro naast eerder onbetaalde belastingen en rente.

Op ‘Las Mujeres Ya No Lloran’, haar eerste nieuwe album in zeven jaar, transformeert Shakira haar pijn in kunst – van de bachata ‘Monotonía’ tot de electropop ‘Te Felicito’ tot de megavirale ‘Shakira: Bzrp Music Sessions, Vol. 53” en verder.

“Ik heb de afgelopen jaren zoveel meegemaakt dat ik letterlijk de stukken van mezelf moest oppakken en weer in elkaar moest zetten”, vertelde Shakira aan The Associated Press via Zoom vanuit Miami. “En tijdens dat proces denk ik dat muziek de lijm was.” Miami. “En tijdens dat proces denk ik dat muziek de lijm was.”

Het is zeven jaar geleden sinds je laatste album, ‘El Dorado’. Wat heb je in die tijd muzikaal over jezelf geleerd?

In de zeven jaar dat ik kinderen heb grootgebracht, heb ik veel geleerd over mezelf als moeder en als vrouw. Maar ik heb ook muziek gemaakt. Het is alleen meer sporadisch, hier en daar. Elke keer dat ik de kans kreeg om een ​​nummer uit te brengen, deed ik dat. Maar ik had niet de tijd om echt een heel oeuvre in te zetten. Deze keer was het een dwang en een behoefte. Het was heel belangrijk voor mij om in en via deze liedjes zoveel levenservaringen te kunnen uiten en catharsis te vinden, weet je, en om de therapeutische effecten van schrijven te kunnen ontdekken en mezelf weer in de studio te zien.

Je hebt 'Las Mujeres Ya No Lloran' een conceptalbum genoemd. Welk verhaal vertelt het?

Omdat er een grote diversiteit in dit album zit – ik weet dat het een conceptueel album is – maar het is niet met opzet gebeurd. Niemand kiest ervoor om het soort levenservaringen mee te maken die ik heb meegemaakt toen ik dit album aan het schrijven en maken was. Weet je, het leven geeft je citroenen. Dus wat doe je? Limonade maken. Dus maakte ik liedjes. Maar er is een grote variatie binnen dit album. Er is pop, er is Afrobeat, er is reggaeton. Er zijn ook enkele Mexicaanse regionals. Steen. Maar er is een rode draad. En dat is gebaseerd op echte, authentieke levenservaringen en het proces van het uitwerken van die intense emoties en gevoelens waarmee ik de afgelopen jaren te maken heb gehad.

Het omarmen van mondiale geluiden is voor jou geen onbekende. Op dit album hebben jullie samengewerkt met Grupo Frontera en Fuerza Regida, twee regionale Mexicaanse artiesten die hun muziek op het wereldtoneel brengen. Dat is iets waar je het een en ander over weet.

Toen ik voor het eerst in deze branche begon, waren het overwegend mannen. Het was moeilijk voor een Colombiaans meisje. Ik heb op zoveel deuren moeten kloppen, gewoon veel overtuigen. Maar nu is het anders, weet je, nu beslissen mensen zelf. Ik denk dat muziek op een bepaalde manier is gedemocratiseerd. En dat is de reden waarom Latijns-Amerikaanse artiesten echt een platform voor hun muziek hebben gevonden dat niet meer zo is als tien, twintig jaar geleden… En nu hebben Latijns-Amerikaanse artiesten veel meer kansen. Mexico is zo'n belangrijk onderdeel van mijn carrière geweest. Het is een land waar ik zoveel aan te danken heb. En het was gewoon een geweldige ervaring om ook met een aantal Mexicaanse artiesten aan dit album te kunnen samenwerken. Het is mijn kleine eerbetoon aan de Mexicaanse muziek, dat genre en aan het Mexicaanse volk.

“She Wolf” wordt dit jaar 15. Als luisteraar voelde dat album als een verandering in je carrière – en dat geldt ook voor deze. Zie jij parallellen?

Dat doe ik, omdat het in zekere zin de renaissance is van de ‘She Wolf’. Het is de wedergeboorte van die oerkracht die volgens mij alle vrouwen in onszelf hebben. Het is die kracht die ons in staat stelt kinderen te baren, onze nakomelingen te voeden, hun voortbestaan ​​van hun soort te garanderen en te strijden tegen welk gevecht we ook moeten vechten. Ik moest mijn toevlucht nemen tot de She Wolf in mij om te kunnen overleven.

Ik zat een tijdje in een soort vecht- of vluchtmodus en ik denk dat het de She Wolf in ons vrouwen van vandaag is die de samenleving brengt naar waar ze op dit moment naartoe gaat. Vrouwen zijn van nature multitaskers. alles. We kunnen oorlogen echt overleven en steden herbouwen nadat ze zijn verwoest. Dus mijn leven lag in stukken na, weet je, de ontbinding van mijn familie, en zoveel andere dingen waar ik doorheen moest.

Daarom heet dit album ‘Women No Longer Cry’. Omdat ik het gevoel heb dat vrouwen al eeuwenlang moeten huilen met een script in hun handen. En alleen omdat wij vrouwen onze emoties verbergen in het bijzijn van onze kinderen en gewoon goede manieren tonen en het allemaal accepteren, is het nu anders. Ik denk dat we als vrouwen nu beslissen wanneer we moeten huilen, wanneer we niet moeten huilen en hoe we dat moeten doen, als we besluiten te huilen. Het is dus alsof niemand ons hoeft te vertellen hoe we moeten genezen.

Ik heb niemand dit een 'scheidingsalbum' zien noemen.

Dit is geen scheidingsalbum. Het is een album dat veel verschillende levenservaringen verzamelt, dat de transformatie van kwetsbaarheid in veerkracht verzamelt, de kracht van het vinden van je kracht. Er wordt niet alleen over pijn gesproken; het spreekt ook over triomf. En daarom zijn deze tranen geen tranen van wrok, woede of gewoon verdriet, maar tranen van triomf en tranen van zelfherkenning en het vinden van vertrouwen in jezelf. Het is niet lineair. Er zijn ups en downs, dalen en pieken. En dit album is gemaakt van al die dynamiek.