Economische moeilijkheden 2400 jaar geleden onthuld

Sporen van de laatste levensfase worden onthuld tijdens de opgravingen in 2023 in de 2400 jaar oude oude stad Alexandria Troas in het Dalyan-dorp in het Ezine-district van Çanakkale.

De onderzoeken hebben een periode geïdentificeerd waarin de economie van de stad volledig kromp, de bevolking sterk afnam en voeding een groot probleem was. Het werd ook bevestigd door analyses van de skeletten die in verschillende graven in de regio waren opgegraven. Uit de skeletten werd ook vastgesteld dat sommige ziekten werden veroorzaakt door slechte voeding.

Professor Erhan Öztepe, hoofd van de opgravingen, zei: “De oude stad had een zeer lange levensduur, beginnend in de vierde eeuw voor Christus. Ze werd 2400 jaar geleden gesticht. Het leefde tot de 14e eeuw na Christus, ongeveer 800 jaar geleden. We zien het in architectonische lagen in het veld. Momenteel zijn we sporen aan het ontdekken van de laatste levensfase in de stad.”

Opgravingen in de oude stad Alexandria Troas worden sinds 2011 uitgevoerd door een team onder leiding van Öztepe. Dit jaar begonnen de werkzaamheden op 18 juli en gaan door in het forumcentrum en op verschillende punten rond het forumcentrum.

“Hier zien we een periode waarin de economie van de stad volledig is gekrompen, de bevolking aanzienlijk is afgenomen en voeding een groot probleem was. We hebben dit bevestigd met de analyses die zijn uitgevoerd op de skeletten die in verschillende graven in de omgeving zijn opgegraven. Antropologen stelden vast dat mensen lijden aan een aantal ziekten die worden veroorzaakt door slechte voeding. De eerste architecturale laag van de stad die we tegenkomen is deze fase net onder het wandelgebied”, aldus Öztepe.

Öztepe gaf informatie over de geschiedenis van de regio en zei: “Qua datering dateert de periode die het dichtst bij ons ligt momenteel ongeveer 800 tot 1.000 jaar geleden. Later werd de stad verlaten. Er zit een lange periode van stilte tussen, op het gebied van de afwikkeling. De architectuur van deze periode is als een getto. Dit is op veel plaatsen in Anatolië te zien. Architectonische elementen en blokken uit gebouwen die hun belang hebben verloren, komen naar de oppervlakte. En hun daksystemen waren grotendeels van hout. Omdat we spijkers vinden die werden gebruikt om ze aan elkaar te binden. En we vinden dakpannen. Wat we zien is een zwakke architecturale periode met alleen funderingsmuren en samengeperste vloeren.”