Costner onthult zijn westerse saga in Cannes

Een maand voordat Kevin Costner het eerste deel van zijn uit meerdere hoofdstukken bestaande western ‘Horizon: An American Saga’ in de bioscoop brengt, kwam de acteur-regisseur naar het filmfestival van Cannes om zijn zelf gefinancierde passieproject te onthullen.

“Twee van mijn jongens zijn momenteel aan het vissen”, zei Costner grijnzend in een interview. 'En de drie meisjes vonden hun weg naar een boot. Dus papa is hier, op zoek naar zijn film.'

De film bestaat eigenlijk uit twee, of, als Costner zijn zin heeft, uit vier. “Horizon: Chapter One” zal op 28 juni in de bioscoop verschijnen. “Chapter Two” volgt op 16 augustus. Costner heeft scripts klaar voor de delen drie en vier.

Het is pas de vierde keer dat Costner, 69, regisseert, na 'Dances With Wolves' uit 1990, 'The Postman' uit 1997 en 'Open Range' uit 2003. Maar als hij dat wel heeft gedaan, heeft Costner het meestal gedaan met een heldere passie voor het vertellen van verhalen en karakter. Dat is te zien in het uitgebreide epos 'Horizon', met een cast bestaande uit Sienna Miller, Abbey Lee, Sam Worthington en Costner.

Het is ook Costners grootste gok ooit. Om het geld voor de productie van meer dan $ 100 miljoen bijeen te brengen, nam hij een hypotheek op zijn landgoed aan de kust van Santa Barbara, Californië. Hij probeert al meer dan 30 jaar 'Horizon' te maken.

“Ik dank God voor Cannes. Ik ben in wezen een onafhankelijke filmmaker en ik ben hier alleen', zei Costner, wiens film zondag in première zou gaan. 'Dit is dus een hoogtepunt voor mij omdat het me helpt bewustzijn te creëren voor een film. Ik heb niet al het geld ter wereld om deze film te publiceren. Maar ik heb hier mijn tijd en een platform.”

Wat was uw overweging bij de beslissing om uw geld in “Horizon” te stoppen? Wat maakte het voor jou de moeite waard?

Je kunt je leven lang alleen maar proberen je stapel steeds groter te laten worden. En daar ben ik niet echt heel goed in geweest. Ik ben net als ieder ander, ik zou graag willen dat het groot was. Maar niet ten koste van het niet doen van datgene waarvan ik denk dat ik het graag doe. Als niemand me daarbij wil helpen en ik geloof sterk in de amusementswaarde ervan, dan denk ik aan commercie. Maar ik laat het de amusementswaarde en de essentie van wat ik probeer uit te beelden niet overschaduwen. Ik probeer de angst daarvoor mijn instincten op geen enkel niveau te laten beheersen. Ik wil niet zo leven. Als ik een film over mij aan het kijken was en ik dacht: “Oo, riskeer je geld niet en verdien zoiets”, wat een (krachtterm).

Was het een gemakkelijke beslissing? Heeft u niet rondgekeken op uw landgoed aan de kust van Santa Barbara en twijfelt u aan de hypotheek ervan?

Nee, het was geen gemakkelijke beslissing, maar het was de beslissing die ik moest nemen. Het is zoiets van: wauw, waarom moet ik dit doen? Ik denk dat ik mainstream entertainment maak. Ik weet niet wat je van de film vond, maar ik had het gevoel dat het echt mainstream was. Ik heb niet het gevoel dat ik een avant-gardistisch type ben. Maar toch denk ik dat mijn spullen een beetje afwijken. Ik ben bereid om (in een wagenspoorscène in de film) een vrouw te zien baden omdat haar verlangen om schoon te zijn zo uitgesproken was. Als je een vrouw bent, wie zou dat dan niet willen zijn? Maar het volgende moment besef je dat het tegen de regel is, man. Je zou jezelf je leven kunnen kosten. Dus die scène werd belangrijk om de volgende scène belangrijk te maken. Voor mij is zo’n scène net zo belangrijk als een vuurgevecht. En als dat soort scène niet wil bestaan ​​in een reguliere film…

Zou dit een serie kunnen zijn?

Volgens mij wel. Het zal zijn. Ze gaan dit in honderd stukken opdelen, begrijp je wat ik bedoel? Na vier hiervan hebben ze 13, 14 uur film en veranderen ze in 25 uur tv, en ze gaan doen wat ze ook maar willen.

Het is een gedurfd releaseplan, waarbij de tweede film twee maanden na de eerste in première gaat. Wat sprak je daarbij aan?

De studio wilde dat proberen. Ik wist dat dit vrij snel zou verschijnen, zoals elke vier of vijf maanden. Dat was misschien makkelijker geweest. Maar dit is iets waarvan ze het gevoel hebben dat mensen zich de eerste kunnen herinneren en dat het kan aansluiten bij de tweede. Ik heb in ze allemaal een montage ingebouwd van wat gaat komen.

Sinds je 'Dances With Wolves' regisseerde, regisseerde je 'Open Range' en speelde je in 'Wyatt Earp' en 'Yellowstone'. Wat brengt jou steeds terug naar het Westen?

Ik zie graag gedrag bij mannen dat logisch is. Ik maak films voor mannen. Ik zorg er gewoon voor dat er geweldige vrouwelijke karakters zijn, want dat is heel belangrijk voor mij. De ruggengraat van onze film zijn eigenlijk vrouwen. Ik houd er niet van dat jongens zich dom gedragen. Ik hou van de kleine jongen die (op de vlucht voor een aanval) de twee paarden meeneemt en effectief zijn leven redt. Ik vind het leuk om te zien hoe mensen zich eerlijk gedragen in wanhopige situaties. De heldenmoed van een kleine jongen die zegt: 'Ik blijf bij je, papa' is een heel krachtig moment. Dat is mijn zoon (Hayes Costner) en het was heel moeilijk om naar te kijken.

Wat was het Native American-perspectief dat u in overweging wilde nemen bij het dramatiseren van de trek naar het westen van de kolonisten?

Verwarring erover. De kolonel zegt: ‘Als we de aarde met voldoende doden bestrooien, zullen de wagens niet meer komen.’ Als je zo ver weg bent, kun je niet gaan. Toen mensen aan de oostkust afscheid namen, kwamen ze niet terug. De verwarring voor de Native American was dus dat ze daar geen wijs uit konden komen. Normaal gesproken zullen ze je niet lastig vallen als je genoeg mensen doodt. Maar deze Amerikanen, deze mensen kregen flyers waarop stond dat je dit land mocht hebben. In elke eeuw, elk decennium zijn er verkopers die iets verkopen waarvan ze niet echt weten wat het is. Het is gewoon Amerika. Het is gewoon een gigantisch experiment van hoop.

Ben je al begonnen met de opnames van het derde deel?

Ik heb drie dagen gefotografeerd en ik moet nog steeds op geld aandringen om dit af te maken. Ik moet uitzoeken wat ik nog meer kan doen om dit te maken. Maar ik wacht niet af hoe mensen zich voelen. Ik weet wat dit is, en ik denk dat als mensen van de filmervaring houden, ze een heel goede kans hebben om de volgende te willen zien. Dat is alles wat ik kan geloven. Het verstandigste zou zijn om te wachten, maar ik denk dat ik niet voor dat wachten ben gebouwd.

Sommige problemen op “Yellowstone” leken te maken te hebben met tijd en planning. Wat is op dit moment je gevoel over je toekomst met die serie?

“Yellowstone” was heel belangrijk in mijn leven. Ik hield echt van die wereld en van wat we in vijf seizoenen konden doen. Ik dacht dat het er maar één zou zijn, maar deed er vijf. Ik was bereid er nog drie te doen – vijf, zes en zeven – maar dat gebeurde gewoon niet.