Tapijtfabriek weeft na 300 jaar nog steeds
De Spaanse Koninklijke Tapijtfabriek versiert al meer dan 300 jaar de muren en vloeren van paleizen en instellingen.
Gelegen aan een rustige, groene straat in het centrum van Madrid, werken de ambachtslieden met nauwgezette focus aan wandtapijten, tapijten en heraldische spandoeken, waarbij ze de lange wijsheid van het ambacht combineren met nieuwe technieken.
De fabriek werd in 1721 geopend door de Spaanse koning Felipe V. Hij schakelde katholieke ambachtslieden uit Vlaanderen, dat deel had uitgemaakt van het Spaanse rijk, in om de fabriek op gang te brengen.
Draden en wol in alle kleuren, klossen, gereedschap en draaiende wielen zijn overal. Sommige van de originele houten machines zijn nog steeds in gebruik.
Algemeen directeur Alejandro Klecker de Elizalde is trots op het duurzame karakter van de fabriek.
“De enige producten waar we hier mee werken zijn zijde, wol, jute, katoen en linnen”, zei hij. “En deze kleine restjes die we creëren, het water uit de kleurstoffen, of de kleine stukjes wol, alles wordt gerecycled, alles heeft een dubbele, een tweede bestemming.”
De fabriek restaureert ook stukken die de tand des tijds hebben ondergaan, en beschikt over een van de belangrijkste textielarchieven en bibliotheken van Europa.
Tegenwoordig bestaat 70 procent van de klanten uit mensen uit Latijns-Amerika, Europa en het Midden-Oosten.
De fabriek ontving onlangs een van haar grootste orders: 32 wandtapijten voor het Paleis van Dresden in Duitsland, ter waarde van ruim 1 miljoen euro en werk voor maximaal vijf jaar, aldus Klecker de Elizalde.
In 2018 rondde de fabriek een particuliere Libanese opdracht af voor een wandtapijtreplica van het monumentale pen- en potloodwerk van de Tate Gallery “Sabra and Shatila Massacre” van de Irakese kunstenaar Dia al-Azzawi. Het toont de verschrikkingen van de gruweldaden van 1982-1983 door christelijke falangistische militieleden in Palestijnse vluchtelingenkampen die werden bewaakt door Israëlische troepen.
Het maken van een wandtapijt is een delicaat proces dat per vierkante meter enkele weken of maanden werk vergt.
Een wandtapijt begint met ‘cartoons’, of tekeningen op vellen papier of canvas die later worden overgetrokken op verticale draadsystemen, kettingringen genoemd, die vervolgens worden geweven.
Een van de meest illustere cartoonisten van de fabriek was meesterschilder Francisco Goya, die er in 1780 begon te werken. Sommige van de wandtapijten die hij ontwierp hangen nu in het nabijgelegen Prado Museum en de Royal Collections Gallery in Madrid.
