Slechts één maand per jaar
Bij de Ramadan draait het om vasten, maar ook om feesten. Door overdag, van zonsopgang tot zonsondergang, niet te eten en zelfs geen slokje water te drinken, bestaat de beloning vaak uit royale tafels met het beste en het beste van al het beschikbare voedsel. Tijdens de Ramadan worden enkele van de meest bijzondere gerechten bereid, er zijn altijd regionale favorieten voor deze heilige maand waarin de nadruk altijd op eten ligt. Sommige specifieke voedingsmiddelen staan alleen op onze tafels tijdens de Ramadan, ze worden slechts één maand per jaar gegeten en er wordt naar verlangd gedurende de resterende 11 maanden. Zelfs de niet-waarnemers verlangen naar deze smaken; zij vieren de maand als een gelegenheid om van deze Ramadan-favorieten te genieten.
Het eerste dat in ons opkomt als we aan de Ramadan denken, is het platte pidebrood. Ramadan pide is compleet anders met zijn vrij zachte textuur en geurige geur. Ze zijn meestal bestrooid met een royale hoeveelheid sesamzaad en vooral bezaaid met zwarte sproeten van nigellazaad, die een zeer verleidelijke smaak toevoegen aan het geliefde brood. Elke regio heeft zijn eigen Ramadan-pidebrood, met subtiele verschillen. Voor buitenlanders is het woord pide (uitgesproken als pee-deh) soms wat verwarrend. Het wordt vaak geïnterpreteerd als het Turkse equivalent van pitabroodje, dat klein en rond is met een binnenzak, populair op de Balkan, vooral in Griekenland en de Levantijnse regio's. Maar in Türkiye verwijst pide naar een bredere selectie flatbreads, inclusief degenen met een topping. Degenen met een topping worden vaak vergeleken met pizza's, maar ze lijken dichter bij Georgische. De topping kan zo divers zijn: van gehakt tot diverse kazen, eieren of geheel vegetarisch met spinazie of iets dergelijks. Dan zijn er flatbreads die bedoeld zijn om te worden geconsumeerd als bodembedekking voor kebab of gehaktballen, waarbij het sijpelende vet en de sappen van het nog steeds zinderende vlees worden gedweild. Dat zijn degenen die met de vingertoppen plat worden gestanst, waardoor een reliëfpatroon ontstaat. Het resultaat is niet zo gezwollen, maar zacht en sponsachtig genoeg om het druipende gegrilde vlees op te zuigen. Maar deze pide-types gaan niet over de Ramadan-pide, die uniek is gemaakt voor de vastenmaand.
De Ramadan-pide wordt ook met de vingertoppen neergeslagen, maar is veel zachter en zachter dan de gebruikelijke. Het geheim daarvan is dat de verhouding tussen water en bloem erg hoog is, bijna één op één. De vorm van de Ramadan-pide is ook niet uniek; de vorm en grootte verschillen sterk van regio tot regio. Er zijn de meer gebruikelijke die rond zijn als een volle maan, op sommige plaatsen heeft hij een ovale vorm, soms langwerpig. Er zijn zelfs zeldzame regionale versies die bijna een vierkante vorm hebben, zoals die in Bingöl, een provincie in het oosten. En dan varieert het patroon gemaakt met de vingertoppen ook sterk. In Diyarbakır is het bijvoorbeeld heel uitgebreid; het piercen met spijkers lijkt bijna op borduurwerk. In Istanbul bestaat zulk fijn reliëfwerk niet, integendeel, de pide wordt met een paar ver uit elkaar geplaatste vingerafdrukken gestanst, zodat het deeg ertussen meer opzwelt en die ongelooflijke kussenachtige textuur krijgt. Maar als er één kenmerk is van de Ramadan-pide dat in alle versies overheerst, dan is het dat ze allemaal op hun verst worden genoten. Dat is de reden waarom de bakkerijen in het hele land tegen zonsondergang het drukst zijn, terwijl de tijd om het vasten te doorbreken nadert en mensen vrolijk in de rij staan om de nog warme Ramadan-pide naar de iftar-tafel te laten haasten.
Soms is pidebrood de onmisbare aanvulling op een eenvoudige iftar-maaltijd die alleen uit een stevige soep bestaat. Er zijn regio's waar de geliefde tarhanasoep elke dag tijdens de ramadan wordt geserveerd. Tarhana is een gedroogde soepmix, die ontelbaar veel versies kent, maar het is eigenlijk een gefermenteerd yoghurt- en graan- of bloemdeeg, in sommige regio's dieprood met de toevoeging van tomaten en rode paprika's. Sommige provincies zijn bijna geobsedeerd door dertig dagen achter elkaar een kom ervan te eten, zonder ook maar één dag over te slaan. In de Egeïsche regio, beginnend bij Uşak, afdalend richting de regio's Muğla, Fethiye, Burdur en Antalya, werd er tijdens de Ramadan elke dag een kom ervan geserveerd bij iftar of sahur, best handig zonder de vraag te hebben: “Welke soep moet ik vandaag hebben?” ?” want met die zachte pide is het toch een complete maaltijd!
