Papierknipkunstenaar brengt de schaar naar oude manieren
Marianne Dubuis staarde aandachtig door een vergrootglas en maakte met een dun mes kleine insnijdingen in het papier terwijl ze delicate taferelen van het leven en menselijke emoties uithakte.
De 64-jarige ontwerper vindt de Zwitserse traditionele kunst van het papiersnijden opnieuw uit, die typisch Alpenlandschappen en koeien laat zien die naar bergweiden gaan, door er een grote dosis poëzie en moderniteit aan toe te voegen.
Dubuis, een bloemist van opleiding, vertelde AFP dat ze zich sinds haar kindertijd heeft toegelegd op het snijden van papier en nu ongeveer zes uur per dag aan haar passie besteedt.
In haar thuisstudio in Chateau d’Oex, in het Pays-d’Enhaut-gebied waar de Zwitserse traditie zo’n 200 jaar geleden werd geboren, toonde ze haar ambacht, met behulp van een schaar of een mes om ingewikkelde scènes uit te snijden die waren geïnspireerd op de omliggende bossen en de mensen die ze ontmoet.
De werken, in zwart-wit of in kleur, zijn getoond in Zwitserland, Frankrijk, Duitsland en Japan.
Sommigen van hen, meer dan een meter hoog, zijn tot 6 september te zien in het nieuwe Swiss Paper Cutting Centre in Chateau d’Oex, een pittoresk dorpje in de pre-Alpen van West-Zwitserland.
“Ik ben erg trots op het snijden van papier en wat het vertegenwoordigt van Zwitserland. Het is een manier om onze waarden, onze wortels te vertegenwoordigen”, zei ze.
Maar “als we steeds dezelfde dingen blijven doen, sterft de traditie”, zegt Dubuis, die de kunstvorm op haar eigen manier opnieuw wil uitvinden.
Papiersnijden is ontstaan in Azië en verspreidde zich rond de 17e eeuw naar Europa.
Johann-Jakob Hauswirth, een landarbeider die in de 19e eeuw in armoede stierf, wordt beschouwd als de vader van de kunstvorm in Zwitserland.
Toen de gelegenheid zich voordeed, nam hij zijn schaar mee naar stukjes papier en begon hij naïeve voorstellingen te maken van alpentaferelen en het jaarlijkse “poya” -ritueel waarbij koeien de berg op werden gedreven om te grazen. Hij zou ze dan achterlaten als bedankje na een maaltijd.
Zijn werken, evenals de meer talrijke creaties van andere meesters in het veld, zoals Louis Saugy en Christian Schwitzguebel, worden op een veiling verkocht voor “enkele tienduizenden dollars”, aldus Emmanuel Bailly van het veilinghuis Beurret & Bailly Auktionen. .
Dicht bij de natuur haalt Dubuis haar inspiratie uit het bos.
Haar knipsels, waarvan sommige ook voor tienduizenden francs worden verkocht, weerspiegelen haar emoties en vertellen ook een levensverhaal, als een biografie in gekerfd papier.
“Als ik een privéopdracht heb, komen ze me vertellen over hun leven”, zei ze. “Ik heb erin gestopt wat ik van deze persoon vind; de essentie van wat ze me vertelden.”
Deze aanpak heeft troost, hulp en opluchting gebracht, zei ze, daarbij verwijzend naar een werk dat is gemaakt voor een vader die zijn zoon verloor, of een werk voor een stel dat op het punt stond uit elkaar te gaan, maar die opnieuw nadachten nadat ze het knipsel hadden gezien dat de reis van hun jaren vertegenwoordigde. samen.
Met het werk van Dubuis “is er iets spiritueels”, zegt Monique Buri, vice-president van de Swiss Paper Cutting Association, die ongeveer 500 leden heeft.
Dubuis verweeft moderniteit met traditie om beelden van het huidige Zwitserland te creëren.
Eind 2021 creëerde ze een werk van 50 vierkante centimeter dat historische helden zoals Willem Tell vertegenwoordigt, maar ook chocolade, bergreddingshelikopters of de internationale organisaties die in het land gevestigd zijn, zoals de Verenigde Naties en het Rode Kruis.
Pierre Mottier, hoofd van de vereniging die het museum beheert waarin het Zwitserse papiersnijcentrum is gevestigd, zei: “Het is heel leuk om koetjes en gemzen te maken, maar het is ook heel interessant om andere dingen uit te knippen.”
De moderniteit heeft ook zijn gevaren, met steeds meer bedrijven die stekken maken met lasers. Maar Dubuis zegt zich geen zorgen te maken.
Bij lasermachines “ontbreekt de ziel”.
