Mijnwerkers smeden een levenslange band met de overlevende

In de nasleep van de aardbevingen rond Kahramanmaraş heeft de onverzettelijke geest van mijnwerkers een cruciale rol gespeeld bij zoek- en reddingsoperaties.

Ongeveer 10.000 mijnwerkers namen begin februari vorig jaar deel aan zoek- en reddingsoperaties in de 11 zuidelijke provincies die getroffen waren door de aardbevingen. Volgens het Ministerie van Energie en Natuurlijke Hulpbronnen waren 19.906 personeelsleden en 3.763 voertuigen toegewezen aan het aardbevingsgebied.

Te midden van de ruïnes ontstaat een hartverwarmend verhaal. Mijnwerkers van Zonguldak, die een jonge vrouw onder het puin hebben gered, hebben sindsdien contact met haar.

Songül Göksu kwam vast te zitten onder het puin van een zeven verdiepingen tellend appartementencomplex dat in Adıyaman instortte.

Mijnwerkers werden naar het puin gestuurd nadat ze hoorden dat er geluid uit het gebouw kwam. Na 62 uur werd Göksu levend uit het puin gehaald en teruggebracht naar Adıyaman nadat ze haar behandeling in de hoofdstad Ankara had afgerond.

Songül Göksu, wier twee benen vanwege levensbedreigende risico’s werden geamputeerd, vond moreel door tijdens haar behandelingsproces contact te houden met de mijnwerkers.

“Mijn mijnwerkersbroers die mij hebben gered, zijn nu mijn familie. Ik voel me veilig als ik met ze praat”, zei Göksu.

Mijnwerker Murat Sönmez legde uit dat ze het afgelopen jaar voortdurend contact hebben gehad en zei: “Of zij belt, of wij bellen. We zijn het contact nooit kwijtgeraakt.”

Sönmez merkte op dat mijnwerkers bij de ramp van de eeuw op de voorgrond kwamen omdat ze wisten hoe ze ondergronds moesten navigeren en zei: ‘We kennen de ondergrondse reddingstechniek. Ik hoop dat een dergelijk incident nooit meer zal gebeuren. Als dat zo is, zijn we klaar voor plicht.”