Lauper vertelt over de levensstrijd voorafgaand aan de afscheidstournee

Lauper vertelt over het ‘levensgevecht’ voorafgaand aan de afscheidstournee

Ze was zowel een icoon vanwege haar uitgesproken punkhouding als vanwege haar tijdbepalende hits als ‘Girls Just Wanna Have Fun’. Nu 71, gaat Cyndi Lauper op afscheidstournee.

klasse=”cf”>

De in New York geboren artiest zegt dat ze het nog een laatste keer met haar fans wil vieren terwijl ze nog fit is.

De tournee voert haar vanaf oktober door Noord-Amerika voordat ze in februari naar Europa vertrekt.

Lauper heeft meer dan 50 miljoen albums verkocht dankzij hits als ‘Time After Time’ en ‘True Colors’ en is actief gebleven, waarbij hij in 2013 een Tony Award won voor de soundtrack van de Broadway-musical ‘Kinky Boots’.

Ze sprak met AFP over haar rebelse geest, haar Italiaans-Amerikaanse jeugd en haar jarenlange campagne voor homorechten.

Je werd van twee scholen gestuurd toen je jong was. Waar kwam die opstand vandaan?

‘Ik was het niet. Zij waren het! Ik ging in discussie met een priester die zei dat mijn moeder naar de hel ging. Maar wat voor soort persoon vertelt een achtjarige dat zijn moeder naar de hel gaat?

“En de tweede keer vroeg ik een non of ze nog steeds ongesteld was, en ze gooiden me eruit. Ik wilde naar huis omdat op die school… bepaalde mensen niet voor kinderen zouden moeten zorgen.”

klasse = “cf”>

Voelen de hits nog fris aan als je live speelt?

“Elke keer is het een beetje anders, maar waar mensen echt voor komen is om in het verleden te klikken. Ze willen horen wat ze zich herinneren. Als je iets kunt toevoegen, is dat goed.

“Tussen het ritme en het geluid kun je soms jezelf verliezen. Dat is het leukste aan optreden, want ik ben van mening dat mensen zingen om te ontsnappen, om zich beter te voelen, om te vliegen.

“Toen ik een kind was, de dame een paar meter verderop, maakte ze elke zondag een saus, maakte het hele huis schoon en ging ’s middags zitten en speelde accordeon en ze speelde altijd ‘Volare’. Als tiener speelde ik was als ‘Dood me nu! Hoe vaak moet ik eraan herinnerd worden dat ik een Italiaan ben?!’

“Maar nu besef ik wat ze werkelijk speelde: ‘Mijn hart heeft vleugels.’ Als zangers op hun best zingen, geloof ik dat ze naar binnen vliegen.”

Welke herinnering koestert u het meest uit uw carrière?

“Ik moest vechten voor wat ik wilde, omdat het mij niet zomaar werd aangereikt. Ik greep de kansen niet omdat ik de dingen op een bepaalde manier wilde. Ik moest in gedachten houden waarom ik dit begon te doen – om me vrij te voelen, niet om om een ​​vogeltje in een kooi te zijn.

“De prijs die het meest voor mij betekende was waarschijnlijk Ms. magazine (prijs voor vrouw van het jaar) in 1984. Het tijdschrift werd opgericht door Gloria Steinem, een groot leider op het gebied van burgerrechten. Ze had grote invloed op mij toen ik opgroeide.

klasse = “cf”>

“Natuurlijk was de Tony een big deal, en de Grammy’s. Niet dat ik een heleboel Grammy’s heb gewonnen, waarschijnlijk omdat ik nooit tot 10 telde voordat ik sprak. Misschien was dat een goed idee geweest.”