Jazzfeest met Jacky Terrasson bij CRR
Een van de meest invloedrijke pianisten van de moderne jazz sinds de jaren 90, de Franse kunstenaar Jacky Terrasson, zal op 19 april het podium betreden in de Cemal Reşit Rey (CRR) concertzaal in Istanboel met zijn trio, met Sylvain Romano op contrabas en Lukmil Perez op drums. .
Na de afgelopen 30 jaar in New York te hebben gewoond en later terug te keren naar zijn thuisland Frankrijk, brengt de pianist op 19 april zijn nieuwe album ‘Moving On’ uit via zijn eigen label, Earth Sounds.
Voorafgaand aan zijn concert beantwoordde Terrasson vragen.
Hoe zou je jezelf voorstellen aan een jonge liefhebber van jazzmuziek? Wie is de echte Jacky Terrasson?
Ik ben een Frans-Amerikaanse pianist, geboren in Berlijn. Ik groeide op in Parijs, Frankrijk, totdat ik in 1990 naar New York verhuisde. Ik studeerde al vroeg klassieke muziek, ging een jaar naar het Berklee College of Music en besloot toen dat ik meteen met het professionele aspect van dit alles wilde beginnen.
Hoe maakte je kennis met de piano en werd je pianist?
Er stond altijd een piano in huis, mijn vader speelde in zijn vrije tijd klassieke muziek. Ik voelde me al op jonge leeftijd aangetrokken tot het instrument, maar toen werd het een deel van mijn leven. Ik denk dat als iemand heel lang aan de piano zit, hij of zij op de piano zit, hij of zij op de een of andere manier een pianist wordt.
Wat waren de invloeden waar je naar luisterde toen je klein was, en luister je er nu nog steeds naar? Wat zijn de nieuwe/jonge artiesten waar je tegenwoordig graag naar luistert in het jazzgenre?
Wat pianisten betreft, waren het in mijn tienerjaren vooral Thelonious Monk, Bud Powell en Bill Evans die mijn aandacht trokken. Natuurlijk luisterde ik naar Miles Davis en John Coltrane. Ik hield van elk Jazz Messengers-album. Ik luisterde liever naar Billy Holiday dan naar Ella Fitzgerald, die ik later op prijs stelde. Ik was een Dexter Gordon-fan, Cedar Walton was ook een favoriet…Ik luister nog steeds af en toe naar al deze muzikanten, maar sindsdien is de lijst met favorieten veel langer. Ik hoorde onlangs een jonge zanger, Michael Mayo. Ik vind hem geweldig.
Kun je enkele cruciale momenten uit je muziekcarrière delen? Welke ervaringen hebben jou het meest beïnvloed en gevormd?
Tekenen bij Blue Note Records, spelen met geweldige muzikanten, zoals Betty Carter, Cassandra Wilson, Art Taylor, Steve Grossman, Tony Williams, Barney Wilen en Charles Aznavour, om er maar een paar te noemen. De nieuwste is het creëren van mijn eigen platenlabel.
Wat heb je ervaren toen je jaren geleden voor het eerst naar Istanbul kwam? Heeft u nog memorabele ervaringen uit die tijd?
Het was gewoon zo heerlijk anders. Ik denk dat de allereerste keer dat ik in Istanbul speelde, ik in de band van Betty Carter speelde, dus het moet ongeveer in 1994 zijn geweest. Met Betty speelden we bijna elke avond op een ander podium, dus ik kan me voorstellen dat mijn eerste keer hier een kort verblijf was. Istanbul is het soort plaats waar ik steeds meer van hield elke keer dat ik terugkwam, vooral toen ik terugkwam voor een langer verblijf. De mensen waren altijd erg aardig en vriendelijk.
Wat vind jij van Turkse muziek? Welk gevoel geeft Turkse muziek jou, als muzikant of als luisteraar?
Voor mij is het de muziek van het volk. Het heeft wat folk, wat soul, een soort ‘musique du monde’-sfeer. Het is spiritueel, opbeurend, maar ook meditatief.
Ik vraag me altijd af hoe je je bandleden selecteert; heb je een testnummer voor dit soort eliminatie? En kun jij voor ons een droomband uitkiezen waarmee je graag zou willen spelen?
Er is geen eliminatietest of iets dergelijks. Het gaat over het vinden van gemeenschappelijke ruimtes waar onze creatieve geesten kunnen zijn. Het gaat over vertrouwen, vrijgevigheid, nederigheid, respect en meer… De menselijke factor is bijna net zo belangrijk als de muzikale kwaliteiten die iemand kan hebben. Op tournee brengen we veel tijd samen door, niet alleen op het podium.
In april verschijnt je nieuwe album 'Moving On'. Wat kun je er over zeggen? Hoe lang heb je eraan gewerkt, kun je ons vertellen welke details je hebt ervaren tijdens het opnameproces?
Het is echt moeilijk te zeggen hoeveel tijd ik eraan heb besteed, omdat ik altijd aan het nadenken ben over een nieuw geluid, een andere benadering van een nummer of melodie, enz. Dit album bevat twee zangers, Camille Bertault en Kareen Guiock Thuram. Ze hebben allebei originaliteit en karakter. Ik heb de neiging om 75 procent voorbereid op te nemen en ruimte te laten voor het onvoorbereide, het onbekende, de verrassingen. Op dit album staan twee drummers die er niet hadden mogen zijn. Ik wilde ongeveer de helft in Frankrijk en de andere helft in New York opnemen, omdat het voor mij vanzelfsprekend voelde om mijn vrienden en muzikanten daar bij te betrekken.
