Het hightech kunstlab verborgen onder Parijs

Het hightech kunstlab verborgen onder Parijs

Het lijkt op het hol van een Bond-schurk: achter gepantserde deuren, ondergronds begraven onder het Louvre in Parijs, ligt een van de meest hightech kunstlaboratoria ter wereld.

klasse = “cf”>

Het Centrum voor Onderzoek en Restauratie van Musea van Frankrijk (C2RMF), verdeeld over drie verdiepingen en bijna 6.000 vierkante meter, beschikt over een eigen deeltjesversneller genaamd AGLAE, en bruist van de radiologen, chemici, geologen, metallurgen, archeologen en ingenieurs.

Het 150 man sterke team onderzoekt ongeveer 1.000 kunstwerken per jaar en ontdekt precies welke materialen en methoden er gebruikt zijn om ze te maken, wat hun oorsprong en ouderdom zijn, en hoe ze door de jaren heen veranderd zijn.

Hun analyses informeren restauratieteams in het centrum, in het Louvre, Versailles en daarbuiten.

Sinds de oprichting in 1999 zijn er veel grote kunstwerken door het laboratorium gepasseerd, waaronder de Mona Lisa, de glas-in-loodramen van de Notre-Dame en de sabel van Napoleon.

Toen AFP onlangs een zeldzaam bezoek kreeg, was er onlangs een 11e-eeuws bronzen beeld van de hindoegod Vishnu uit Cambodja gearriveerd, voorafgaand aan tentoonstellingen in Frankrijk en de Verenigde Staten volgend jaar.

Een meesterwerk van de Khmer-kunst, de “Vishnu van West-Mebon”, werd in 1936 in Angkor Wat gevonden, een zeldzame liggende afbeelding van de hindoegod die na voltooiing zo’n zes meter zou hebben gemeten.

klasse = “cf”>

Achter dikke loden deuren voerde een team van tien specialisten röntgenfoto’s en 3D-scans uit op het standbeeld.

Bepaalde onderdelen zouden vervolgens worden getest met technieken zoals röntgenfluorescentie en spectrometrie, waarbij het wordt gebombardeerd met gammastraling en elektronen om de gedetailleerde chemische en moleculaire samenstelling ervan te ontdekken.

“We lijken een beetje op NASA, elk met onze eigen vaardigheden, of ‘CSI: Miami’, de wetenschappelijke politie”, zegt teamleider David Bourgarit, een archeo-metallurgisch onderzoeksingenieur.

“Onze plaats delict zijn archeologische ontdekkingen. We proberen te begrijpen wie ze heeft gedaan, hoe en waarom, net als bij een politieonderzoek”, voegde hij eraan toe.

Hij wees naar kleine witte stippen rond de wenkbrauwen van het beeld waarvan hij zei dat het een ander metaal was, “dichter dan koper”, waarvoor verdere analyse nodig is om het te identificeren.

Het team wil ook de klei identificeren die is gebruikt om de eerste mal voor het beeld te maken, waarvan de sporen nog steeds aanwezig zijn.

Dat zou hen in staat moeten stellen precies te bepalen waar het is gemaakt door het te vergelijken met aardmonsters.

klasse = “cf”>

Sommige fragmenten passeren mogelijk ook AGLAE (het Franse acroniem voor de Grand Louvre Accelerator of Elemental Analysis), geïnstalleerd in de jaren negentig en de enige ter wereld die uitsluitend aan kunstwerken werkt.

In een kamer vol machines geeft de lineaire versneller een krachtig gebrul terwijl hij deeltjes creëert en naar kunstwerken en artefacten schiet.

Het stelt de wetenschappers in staat de hoeveelheden en combinaties van elementen in de objecten vast te stellen, een extra analyselaag toe te voegen voor datering en het verifiëren van hun authenticiteit.