Filmlegende Bardot geniet van haar ‘stille eenzaamheid’
klasse = “cf”>
Bardot wijdt het grootste deel van haar tijd via haar stichting aan dierenrechtenactivisme en haalt nog steeds regelmatig het nieuws, onder meer met steunbetuigingen aan extreemrechts in Frankrijk.
Ze vertelde AFP in een telefonisch interview vanuit haar huis in Saint-Tropez dat ze hoopt op een verbod op het eten van paardenvlees in haar thuisland voordat ze sterft.
Vraag: 28 september is een speciale dag, je viert je 90e verjaardag…
A: “Dat is aardig van je, maar ik ben deze verjaardag beu! Ik heb er genoeg van, want het is intimiderend, mensen vragen van alle kanten dingen van me. Gelukkig word ik niet elke dag 90! “
Vraag: Veel mensen denken aan je!
A: “Dat is mooi, maar na een tijdje komt er geen einde aan! Ik zeg al een tijdje tegen mezelf dat ik liever twintig wil worden.”
klasse = “cf”>
Vraag: Als je twintig was, zouden we je weer in de bioscoop zien.
A: “Nee, dat is allemaal voorbij! Ik ben erg blij dat ik zo’n eerbiedwaardige leeftijd heb bereikt!”
Vraag: Hoe voelt die leeftijd voor jou?
A: “Ik denk er echt niet over na. Voor mij is elke dag hetzelfde… het gaat net zo gemakkelijk als voorheen… Ik zie de tijd verstrijken en ik denk dat het heel goed met me gaat!”
Vraag: Wat doe je goed?
A: “Ik zou eerder zeggen wat ervoor zorgt dat ik het slecht doe… Dieren hebben het bijvoorbeeld niet elke dag gemakkelijk, de dingen worden niet beter. Wat mij goed doet is mijn manier van kijken naar het leven, geïnteresseerd zijn in de natuur, op de vlucht voor de mensheid. Ik ontvlucht de mensheid en ik heb een stille eenzaamheid die precies goed voor mij is.”
Vraag: Wat zou voor jou het leukste verjaardagscadeau zijn?
A: “Het mooiste cadeau dat ik had kunnen krijgen, na vijftig jaar bedelen bij regeringen en verschillende presidenten, zou de afschaffing van het eten van paarden zijn. Toen ik de bioscoop opgaf, was dat het eerste waar ik om vroeg. Dat we niet zouden blijven moorden en paarden eten in Frankrijk. En kijk, ik heb niets! Dat zou een prachtig cadeau voor mij zijn geweest.”
Vraag: Denk je dat je tijdens je leven een verbod zult zien?
A: “Ik schreeuw al 50 jaar en heb niets. Ik heb geen tijd om nog eens 50 jaar te wachten.”
klasse = “cf”>
Vraag: Bent u teleurgesteld in de politiek?
A: “Ik ben teleurgesteld dat niemand op zijn minst het idee heeft gehad om iets te doen. Het is onder het tapijt geveegd… Ik had graag een resultaat willen bereiken voordat ik jullie allemaal voorgoed achterliet. Ik verdien het!”
Vraag: De kijk van het Franse publiek op dieren verandert…
A: “Voor het publiek is het geweldig. Ze hebben het, ze hebben me gesteund. Ze zijn geweldig. Ze schrijven me brieven die me zo goed doen. Ik kan ze niet genoeg bedanken voor de moed die ze hebben leende mij.”
Vraag: Voor hen ben je nog steeds het bioscoopicoon van de jaren zestig. Wat weet je nog van die tijd?
klasse = “cf”>
A: “Ik heb die bladzijde meer dan 50 jaar geleden omgeslagen. Ik ben erg trots op het eerste hoofdstuk in mijn leven, waar ik een succes van heb gemaakt en dat mij nu de wereldwijde bekendheid bezorgt die mij veel helpt bij het beschermen van dieren.”
Vraag: Zou je dezelfde carrière kiezen als je het helemaal opnieuw zou moeten doen?
A: “Ik stel mezelf geen vragen! Er zijn interessantere dingen in het leven, en als het eenmaal klaar is, is het klaar.”
Vraag: Is heel oud zijn zoals je het je had voorgesteld?
A: “Het kan me niets schelen hoe oud ik ben! Ik had het niet eens opgemerkt. Het is er niet.”
Vraag: Heeft u iets te zeggen over Paul Watson, de anti-walvisjachtactivist die in Groenland wordt vastgehouden?
A: “Het is een zeer ernstig probleem dat mij enorm pijn doet. Er wordt hem een flagrant onrecht aangedaan! Noorwegen, IJsland en Japan overtreden het moratorium (op de walvisvisserij) dat door de hele wereld is ondertekend. En Paul Watson is degene die beschuldigd van een misdaad! Het is ongelooflijk.”
