EU debatteert over de mijlpaal van 2040 op weg naar een koolstofneutrale toekomst
De EU is van plan om in 2050 koolstofneutraal te zijn, maar om dat te bereiken moeten er twee tienjarige mijlpalen worden gepasseerd, die elk een enorme aanpassing door de industrie en de consumenten impliceren.
De eerste daarvan is al vastgelegd: het bereiken van een reductie van de uitstoot van broeikasgassen met ten minste 55 procent in 2030, vergeleken met de uitgangssituatie uit 1990.
Nu gaat de Europese Unie, die uit 27 landen bestaat, de volgende transitiefase aan: haar ambities op het gebied van klimaatbestrijding voor 2040.
De ministers van Milieu van het blok lanceerden op 15 januari het debat over dat doel, voordat de Europese Commissie begin volgende maand haar effectbeoordelingsrapporten van verschillende klimaatdoelscenario’s presenteerde.
Deze ontwikkelingen zullen de standpunten bepalen die zullen worden uitgekristalliseerd in de volgende Europese Commissie en het volgende Europese Parlement, die zullen voortvloeien uit de EU-verkiezingen die in juni van dit jaar plaatsvinden, waarbij eind 2024 een formeel EU-voorstel zal worden geformuleerd.
De huidige klimaatcommissaris van de EU, Wopke Hoekstra, heeft een netto-uitstootreductie van “minstens 90 procent” tegen 2040 beloofd.
Carbon Market Watch, een onderzoeksorganisatie zonder winstoogmerk die het klimaatbeleid van de EU wil vormgeven, zegt dat de huidige Green Deal-wetgeving de gestelde doelen niet zal bereiken, en merkt op dat veel van de reeds overeengekomen transities worden uitgesteld tot 2030.
Verschillende EU-regeringen en conservatieve EU-wetgevers bieden ook weerstand en roepen op tot een pauze in de milieuwetgeving.
Een deel daarvan is te wijten aan de terugslag van de machtige landbouwlobby van het blok, wiens stem steeds vaker wordt gehoord nu partijen strijden om zetels in het Europees Parlement.
Tientallen niet-gouvernementele klimaatorganisaties, denktanks en onderzoeksgroepen hebben opgeroepen tot algemene emissiereducties, meer koolstofputten zoals bossen die gassen absorberen, en technologieën voor het opvangen en opslaan van koolstof.
“Dit is een cruciaal moment om de architectuur van het klimaatbeleid vorm te geven”, zegt Fabiola de Simone van Carbon Market Watch.
Het streven naar een ‘netto’ CO2-reductie – dat wil zeggen het gebruik van compensaties om de totale emissiecijfers omlaag te brengen in plaats van een verlaging over de hele linie – ‘kan ertoe leiden dat we eerst de inspanningen om de uitstoot te verminderen vertragen, wat onze prioriteit is’. ze zei.
“Dit soort aanpak… is wetenschappelijk gezien verkeerd, het is ook erg riskant”, zei ze.
Adolfo Aiello, plaatsvervangend hoofd van de European Steel Association, zei dat een doelstelling van 90 procent in ieder geval “een bijna volledige decarbonisatie van energie-intensieve industrieën zoals de staalindustrie met zich meebrengt”.
“Alleen al voor het koolstofarm maken van de EU-staalindustrie zou het equivalent van het huidige Duitse elektriciteitsverbruik nodig zijn”, zei hij.
