Een Çukurova-verhaal

Een Çukurova-verhaal

Çukurova, of de Cilicische vlakte, is een groot vruchtbaar bekken in het zuiden van Türkiye aan de oostkant van het Middellandse Zeegebied. Hier betekent ‘Çukur’ een depressief laag land, en ‘ova’ is eenvoudigweg een vlakte. Çukurova is ongetwijfeld de landbouwlocomotief van Türkiye. Hoewel de vlakte zich uitstrekt over vier provincies, Mersin, Osmaniye, Hatay en Adana, gaat de directe connotatie altijd naar Adana als men Çukurova noemt, wat altijd de rijkste stad in de regio is geweest, uiteraard vanwege de rijke landbouwgronden. Uiteraard staat de stad bekend om zijn keuken, vooral vanwege de ongeëvenaarde kebabcultuur; zozeer zelfs dat in het hele land hun beroemde spiesje, gemaakt met hakmesgehakt gehakt, eenvoudigweg de naam van de stad wordt genoemd: “Adana!”

klasse = “cf”>

In de afgelopen jaren heeft Adana zijn keuken graag gepromoot door een jaarlijks gastronomisch evenement te organiseren dat grote menigten trok, met kookwedstrijden, workshops van beroemde chef-koks, lezingen en panels, en talloze kiosken met kebabkraampjes in de open lucht die hun spiesjes heet zetten. sintels. Het is een scène die in je hersenen blijft griffen en een geur die voor altijd in je neusgaten blijft hangen.

Dit jaar werd er een andere invalshoek toegevoegd aan het hele op eten en plezier gerichte evenement. Als onderdeel van het 8e Internationale ‘Taste of Adana Festival’ was een eendaagse bijeenkomst aan het programma toegevoegd: ‘Taste of Soil: Çukurova Agriculture Summit.’ Het was een briljant idee om de twee evenementen samen te houden. Dat is zeker, maar we zijn geneigd voedsel als iets vanzelfsprekends te beschouwen en het niet te associëren met de bodem en het land waar het vandaan komt. In deze context werd de Landbouwtop van Çukurova ongetwijfeld op de juiste plaats en op het juiste moment georganiseerd. Het samenvallen van de data met het “Taste of Adana Festival” was een gelegenheid om ernstige bedreigingen voor de landbouw te bespreken in het bijzijn van mensen uit de voedselsector die graag de plezierfactor benadrukken, maar niet graag horen over klimaatverandering, correct gebruik van watervoorraden, economische crisis en inflatie.

klasse = “cf”>

Boeiende creatieve bijschriften

Parallel aan het voedselfestival een landbouwtop organiseren was het idee van Ebru Baybara Demir, de krachtpatser die zichzelf omschrijft als een chef-kok op het gebied van de sociale gastronomie. Ze is onderscheiden met talloze prijzen, waaronder de Basque Culinary Award en werd onlangs door UNFAO uitgeroepen tot een van de zeven World Food Heroes. De top had ook een internationaal karakter, georganiseerd in samenwerking met Nicola Gryczka, mede-oprichter van de “Social Gastronomy Movement” en met deelname van experts uit Zwitserland, Nederland, Mexico en de Filippijnen, evenals belangrijke landbouwautoriteiten uit Türkiye. .

klasse = “cf”>

Er was een solide agenda: de landbouw herdefiniëren als het beroep van de toekomst. De meeste kwesties van mondiaal belang voor de toekomst kwamen aan bod, zoals klimaatverandering, tekort aan watervoorraden, milieu-uitdagingen, efficiëntie en productiviteit in de landbouw en de veeteelt. De onderschriften van de panels die deze kwesties aanpakken, zijn op de meest briljante creatieve manier gekozen, waardoor het thema van het panel en het probleem dat moet worden aangepakt meteen duidelijk worden, waardoor het discussieonderwerp bijna als een pil wordt samengevat.

klasse = “cf”>

De lijst met panels bood een kleurrijke, humoristische en toegankelijke discussieomgeving, in schril contrast met een puur saai academisch format.

Bodem: De meest waardevolle van Adana

Landbouw is de steunpilaar van economieën over de hele wereld. De waarde van de bodem is van cruciaal belang voor de mondiale en lokale economische stabiliteit. De mondiale spreker voor de sessie, waarin een antwoord werd gezocht op de vraag hoe de bodemgezondheid kan worden beschermd, was Patrick Honauer namens Food Network.

Is het hebben van twee oogstcycli per jaar een droom?

Een van de belangrijkste kenmerken van productieve landbouwgebieden is het vermogen om twee of meer verschillende gewassen per jaar te produceren. Maar is dit nu slechts een droom, of kan dit worden bereikt met een slimmer beheer van de watervoorraden? Dr. Thieu Besselink van de Universiteit Utrecht in Nederland besprak opties voor het toepassen van mondiale best practices op Çukurova, en

De toespraak van prof. Bülent Özekici was een boeiend voorbeeld van “Waterbeheer voor Dummies-101” dat directe, eenvoudige oplossingen voor het probleem aanreikte, een lezing om nooit te vergeten.

Wat plant Adana dit jaar? Watermeloenen, uien of pistachenoten?

Een goede planning in de landbouw is essentieel voor de productiviteit en de bodemgezondheid. In Çukurova is er echter elk jaar een debat over de vraag of er watermeloenen, uien of pistachenoten moeten worden geplant. Dit is krankzinnig. De vraag wat er moet worden geplant moet worden bepaald met een zorgvuldige planning, rekening houdend met de klimaatverandering, het milieu en de gezondheid van de bodem. Maar integendeel, de enige zorg zijn hoge opbrengstverwachtingen met hoge winsten. Aan het einde van het jaar is het vaak pure teleurstelling. Regeneratieve boer Gut Rheinau en Mulch 2.0-oprichter David Jacobsen gaven voorbeelden van landbouwplanning om deze uitdagende vraag aan te pakken.

Waar zijn alle watermeloenen gebleven?

Adana is beroemd om zijn Karagülle-watermeloenen, wat Dark Cannonballs betekent. Ze doen hun naam eer aan: enorm, donker, zwaar en superzoet, exploderend in je mond. Landbouw gaat ook over erfgoed. Het behoud van erfgoedproducten en eeuwenoude kennis is essentieel voor het behoud van de biodiversiteit en het in stand houden van immaterieel cultureel erfgoed. Cherrie Atilano van de Philippine AGREA Foundation besprak de bijdrage van het behoud van landbouw- en vee-erfgoed aan het ecosysteem, en de rol ervan bij het in stand houden van culinair erfgoed.

We aten en we waren niet verzadigd, we hebben geen enkel schaap in de vlakte gezet!

Wanneer Adana wordt genoemd, is het eerste dat in je opkomt de kebab. Maar zullen er in de toekomst kebab zijn? Of zal het dezelfde smaak hebben? Het in stand houden van de veehouderij in Çukurova is essentieel voor de toekomst van kebab, vooral van de inheemse Ivris-vetstaartschapen. Als er geen lokale rassen meer zijn, zal er geen kebab zijn en kan het culinaire erfgoed van Adana niet naar de toekomst worden overgedragen.

Geen nemen zonder te geven, voetafdrukken hebben een prijskaartje!

De ecologische voetafdruk is een van de meest besproken kwesties in de voedingssector. Met de introductie van CO2-belastingen staat de landbouwsector op het punt een nieuwe vorm te krijgen. Volgens de Mexicaanse bio-ingenieur en geowetenschapper Ramón Bacre is de opwarming van de aarde het meest kritieke mondiale probleem. Hij zoekt naar manieren om technologische ontwikkelingen uit het laboratorium te halen en in de praktijk te brengen. Dr. Murat Salih, boer en elektronica-ingenieur, sprak over de integratie van technologie met toegepaste praktijken, en ook over de dringende noodzaak om de regelgeving en steunregelingen te verbeteren.

Landbouwafval? Wat gebeurt er als een deel ervan in het veld blijft?

Het concept van zero waste geldt ook voor de landbouw. Het voeden van de bodem door bepaalde resten op het veld achter te laten, kan een redding zijn voor de bodemgezondheid. Op deze manier wordt ook landbouwafval nuttig gebruikt.

Zelfs als je naar de Sorbonne gaat, rijd je nog steeds met die tractor!

De toekomst van de landbouw is de toekomst van de mensheid. Jongeren die de landbouw zien als het beroep van de toekomst en bereid zijn de traditionele landbouw te combineren met moderne technologie zijn een voorwaarde om de landbouwsector te vernieuwen en vooruit te helpen. Christine Gould van Thought for Food, ’s werelds eerste innovatieplatform voor voedsel en landbouw, was de mondiale spreker van dit laatste panel, en het was inspirerend om te luisteren naar boerin Bedia Gücüm, die klaagde over haar twintig verloren jaren in het leven in de grote stad, en de gelukkige terugkeer naar haar geboortegrond.

Çukurova is altijd het epicentrum van de Turkse landbouw geweest en heeft ooit legendarische rijkdom voortgebracht. Wie weet, in de hoop dat toekomstige generaties niet van hun grondgebied zullen worden losgemaakt, kan hier een nieuw succesverhaal van Çukurova worden herschreven voor de toekomst van voedsel!