Dua Lipa draait helemaal om 'Radicaal Optimisme'

Dua Lipa drijft in de oceaan en de zon begint net achter haar onder te gaan. Ze ziet er sterk en sereen uit – afgezien van de dreigende dreiging van een enorme haai, waarvan de vin slechts een paar meter verderop het oppervlak doorbreekt.

De afbeelding is de cover van haar derde album, ‘Radical Optimism’, dat vandaag uitkomt. Het is een passende visuele representatie voor een album over het vinden en beschermen van je vrede in gevaarlijke wateren – een thematische rijping voor de Grammy-bekroonde pop-superster, die haar geluid al lang omschrijft als ‘dansend huilend’.

Die brutale term vat de clubachtige jubelstemming van haar grootste pophits samen, maar 'Radical Optimism', met zijn psychedelische electropop, maakt het ingewikkeld.

“Er zit absoluut iets louterends op het derde album”, vertelde ze onlangs aan The Associated Press.

“'Future Nostalgia' was voor mij de kans om een ​​zeer gepolijste pop-dance-discoplaat te maken”, zegt ze over haar tweede release uit 2020.

'Radical Optimism' is daarentegen geïnspireerd door wat ze heeft geleerd tijdens haar tournees over de hele wereld de afgelopen jaren, waarbij ze invloed putte uit triphop en Britpop en een hernieuwde interesse in live-instrumentatie.

“Het stroomde zoveel vrijer”, zegt ze over het creatieve proces van haar nieuwste album. “En het had niet per se een formule, maar ik had altijd die popgevoeligheid in mijn achterhoofd. Maar ik wilde gewoon experimenteren en proberen iets nieuws te creëren. Maar ik denk dat dit altijd het album was dat ik altijd al wilde maken.”

In meer dan één opzicht: Rond haar eerste album schreef Lipa dat ze graag zou willen samenwerken met Kevin Parker van Tame Impala, vooral aan haar derde album. De manifestatie werkte en hij werd een cruciale medewerker op het gebied van ‘radicaal optimisme’.

“Het was bijna alsof iets diep van binnen, instinctief, me vertelde dat het iets verdiend was”, zegt ze. “Dat ik na verloop van tijd naar binnen zou kunnen gaan en zou kunnen werken met een creatieveling waar ik zo door geïnspireerd was, en in een kamer zou zijn en van hem zou leren.”

Wat de titel van het album betreft: “Het is euforisch, het is saamhorigheid”, zegt ze.

“Dansmuziek heeft zo’n lange geschiedenis in het creëren van zo’n veilige ruimte. En dat wil ik gewoon belichamen”, voegt ze eraan toe.

Lipa, nu 28, begon haar carrière op 15-jarige leeftijd, toen ze haar familie ervan overtuigde haar van Kosovo naar Londen, waar ze werd geboren, te laten verhuizen om een ​​popcarrière na te streven. Ze ging naar school, deed modellenwerk en bracht in 2017 haar gelijknamige debuutalbum uit met de blockbuster dance-pop hits ‘New Rules’ en ‘One Kiss’. Toen kwam de nu-disco electropop van 'Future Nostalgia' uit 2020, die haar status als een van de grootste spelers van de popmuziek verstevigde. Niet slecht voor een unieke stem in het streamingtijdperk, waar het nog nooit eerder is gelukt om de aandacht van de massa te trekken en vast te houden. meer een uitdaging geweest.

Anno 2024 bevatten haar popsongs een soort aangeleerde elasticiteit. De melodieën stapelen zich op ongebruikelijke synthgeluiden, het stembereik wordt groter (vooral op de versie 'Falling Forever'), de danspauzes geïnspireerd door de Britse ravecultuur en format-benders Primal Scream en Massive Attack – het zijn allemaal elementen die Lipa zegt dat ze dat zou doen. 'Ik heb het niet aangedurfd om haar laatste album uit te brengen. Dat kwam door de samenwerking met Parker, producer Danny L Harle, songwriter Tobias Jesso Jr. (bekend van zijn werk met Harry Styles en Adele) en Lipa's oude medewerker Caroline Ailin.

“Ze begrijpt hoe ze met veel meningen in de kamer moet omgaan, inclusief die van haarzelf”, vertelt Jesso aan de AP. “Ze waardeert de hare niet boven die van iemand anders, ze gebruikt gewoon de producten die het beste werken voor wat ze probeert te bereiken.”

“We waren een band”, zegt Lipa over de groep. De eerste dag schreven ze ‘Illusie’. De tweede dag: ‘Blij voor jou’. De derde dag, de post-discopop van “Whatcha Doing.” In heldere, luchtige studio's in Londen en Malibu verfijnden ze wat Lipa's meest ambitieuze en euforisch klinkende plaat tot nu toe zou worden.

In 2022 richtte ze een nieuwsbrief op met de naam Service95, wat zij beschouwt als een verlengstuk van een kinderblog, om ‘verhalen van over de hele wereld te vertellen, niet alleen vanuit een westerse lens’, zegt ze. Het is uitgegroeid tot een website, podcast en boekenclub: “Het is gewoon een andere hobby van mij waar ik op de een of andere manier mijn baan van heb weten te maken, en dat is gewoon geweldig”, zegt ze glimlachend.

“Mijn dagelijkse baan, mijn muziekcarrière, waar ik van hou, komt doordat ik constant online ben. En ik denk dat ik nu tenminste naar andere dingen zoek, en niet naar doom scrollen op Twitter”, zegt ze over haar mediabedrijf. “Op deze manier leer ik tenminste iets nieuws over de wereld. Ik hou ervan om dat soort dualiteit in mijn leven te hebben.”

Het is een dualiteit die wordt aangewakkerd door nieuwsgierigheid, zoals toen Lipa eind vorig jaar de krantenkoppen haalde toen ze Apple-CEO Tim Cook uitdaagde in een interview op haar podcast over berichten over kinderen in de Democratische Republiek Congo die kobalt voor iPhones delven.

“Dat was eng en heel spannend”, zegt ze. “Je weet nooit echt wat je kunt verwachten als je iemand gaat interviewen.”