De VS geven NASA opdracht om een maantijdstandaard te creëren
Het Witte Huis maakte op 2 april bekend dat het NASA de opdracht geeft een uniforme tijdstandaard te creëren voor de maan en andere hemellichamen, nu overheden en particuliere bedrijven steeds meer met elkaar concurreren in de ruimte.
Omdat de Verenigde Staten graag internationale normen wilden vaststellen buiten de baan van de aarde, gaf het Office of Science and Technology Policy (OSTP) van het Witte Huis de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie de opdracht om tegen eind 2026 een plan te formuleren voor een standaard die het Coördineerde Maantijd noemt.
“Nu NASA, particuliere bedrijven en ruimtevaartorganisaties over de hele wereld missies naar de maan, Mars en verder lanceren, is het belangrijk dat we hemelse tijdnormen vaststellen voor veiligheid en nauwkeurigheid”, zei OSTP-adjunct-directeur voor Nationale Veiligheid Steve Welby in een verklaring .
Hij merkte op hoe “de tijd anders verstrijkt”, afhankelijk van de posities in de ruimte, en gaf het voorbeeld van hoe de tijd langzamer lijkt te verstrijken waar de zwaartekracht sterker is, zoals in de buurt van hemellichamen.
“Een consistente definitie van tijd onder operators in de ruimte is van cruciaal belang voor succesvolle mogelijkheden voor situationeel bewustzijn, navigatie en communicatie in de ruimte”, aldus Welby.
Het doel, zegt het Witte Huis, is dat Coördinatie Maantijd, of LTC, wordt gekoppeld aan Coördineerde Universele Tijd (UTC), momenteel de belangrijkste tijdstandaard die over de hele wereld wordt gebruikt om de tijd op aarde te reguleren.
Het Witte Huis gaf NASA opdracht om samen te werken met de ministeries van Handel, Defensie, Staat en Transport om een tijdstandaardstrategie te ontwikkelen die de navigatie en andere operaties voor missies zal verbeteren, met name in de cislunaire ruimte, het gebied tussen de aarde en de maan.
De nieuwe standaard zal zich richten op vier kenmerken: traceerbaarheid naar UTC, voldoende nauwkeurigheid om nauwkeurige navigatie en wetenschap te ondersteunen, veerkracht tegen verlies van contact met de aarde, en schaalbaarheid naar omgevingen buiten de cislunaire ruimte.
