‘Blue Beetle’ iets meer dan een bug in het superheldensysteem
Franz Kafka heeft nooit beseft hoe dicht hij bij het kickstarten van een superheldenfranchise was.
Sinds Gregor Samsa wakker werd in zijn bed en ontdekte dat hij was veranderd in een monsterlijke mestkever in ‘The Metamorphosis’, hebben we spider-men, wespen, mieren-mannen, misdaadbestrijdende teken en machtige bidsprinkhanen gehad – zo’n superzwerm van insectoïden die je misschien in de verleiding zou kunnen brengen om naar een vliegenmepper te grijpen.
We zijn nu terug bij de kever met de nieuwe DC Comics-film ‘Blue Beetle’. Maar wat ‘Blue Beetle’ onderscheidt, is niet zijn plaats in de insectenbrigade, maar de persoon die de metamorfose uitvoert.
Jaime Reyes (Xolo Maridueña) is de eerste Latino-superheld in een hoofdrol in een DC-film. Het is ook niet alleen tokencasting. “Blue Beetle”, geregisseerd door Ángel Manuel Soto en geschreven door Gareth Dunnet-Alcocer, is stevig geworteld in de ervaring van de Reyes-clan, een hechte Mexicaans-Amerikaanse familie die voorbijschraapt in de schaduw van de glanzende Miami-achtige fictieve metropool van Palmera City.
Jaime is hun eerste afgestudeerde – “En als laatste!” roept vrolijk zijn zus, Milagro (de zeer grappige, scène-stelende Belissa Escobedo). De ouders, Alberto (Damián Alcázar) en Rocio (Elpidia Carrillo), zijn blut en staan op het punt hun huis te verliezen aan de oprukkende, almachtige Kord Industries. Bij hen wonen ook de grootmoeder van Jaime (Adriana Barraza) en zijn vrachtwagenchauffeur oom (George Lopez, die een bal heeft).
“Vroeger hadden we de andere kant van het spoor”, zegt Milagro. “Dat willen ze nu ook.”
Ondanks grote post-universitair ambities, zit Jaime vast met het schoonmaken van hotelkamers met zijn zus. Gezien wat zijn familie voor hem heeft opgeofferd, zit hij opgezadeld met schuldgevoelens. Dus na een toevallige ontmoeting met Jenny Kord (de Braziliaanse actrice Bruna Marquezine), nicht van de imperiale CEO van het bedrijf Victoria (Susan Sarandon), grijpt Jaime de kans op een baan met beide handen aan.
Hij verschijnt toevallig op het hoofdkwartier van Kord, net als Jenny op de vlucht is met Victoria’s gewaardeerde ontdekking: een blauwe metalen scarabee uit de ruimte genaamd de Khaji da die ze gebruikt om een geprivatiseerd robotleger te creëren. Het is weliswaar een behoorlijke sprong voorwaarts ten opzichte van de onroerendgoedsector, maar de rentetarieven zijn torenhoog.
Voordat je het weet, kijkt Jaime, door Jenny belast met het verbergen van de kever, neer op het ding wanneer het op zijn gezicht zakt en snel in zijn lichaam sijpelt. Gregors eerste reactie op het veranderen in een kever was simpelweg omdraaien (“Wat als ik wat langer slaap en al deze onzin vergeet”), maar Jaime krijgt zo’n kans niet. Hij wordt meteen door het dak de ruimte in geschoten.
‘Blue Beetle’, luchtig, levendig en oprecht, is een eerbetoon aan de vasthoudendheid en onverzettelijkheid van Mexicaans-Amerikaanse families die zich een weg hebben gebaand in een vaak onherbergzame samenleving. hier een centraal deel van de actie (Lopez krijgt talloze cracks en de meeste landen.)
Het is een tijd van zelfonderzoek voor de superheldenfilm na hints van een nieuwe neerwaartse trend (ondanks enkele opmerkelijke uitzonderingen zoals het zinderende “Spider-Man: Across the Spider-Verse”, met zijn Afro-Latino hoofdrolspeler). “Blue Beetle”, die op een gegeven moment voorbestemd was om rechtstreeks naar streaming te gaan, valt midden in dit nieuwe onzekere terrein. Na een reeks teleurstellingen zullen toekomstige DC-afleveringen de stripfranchise in nieuwe richtingen brengen. Het valt dus nog te bezien of “Blue Beetle” veel meer kan zijn dan een bug in het systeem te midden van grotere verschuivingen in de industrie.
Maar ik durf te wedden dat er genoeg bioscoopbezoekers zullen zijn – vooral jonge Spaanse die niet gewend zijn om reflecties van zichzelf te zien in Hollywood-stripbrillen – die de hele tijd door de luchtige “Blue Beetle” zullen grijnzen. , redelijk afgeleide superheldenfilm als deze kan bekoren dankzij het warme Spaanse perspectief en de winnende ondersteunende cast, er is nog genoeg hoop voor het genre – bugs en zo.
