Beyonce gaat voor cowboycore met nieuw album
Beyonce is al bijna dertig jaar een vaste waarde in de showbizz en verandert van leider van een meidengroep en popkeizerin naar Hollywood-acteur en zakenmagnaat. Maar ondanks alle petten die ze heeft gedragen, is de cowboyhoed van de in Houston gefokte megaster binnen handbereik gebleven: Queen Bey is altijd country geweest.
Nu betreedt ze definitief haar yeehaw-tijdperk: 'Cowboy Carter', het tweede bedrijf van haar 'Renaissance'-project, is vandaag om middernacht te zien.
Van de vocale harmonieën van Destiny's Child tot de outlaw-twang van 'Daddy Lessons' uit 2016: Beyonce heeft lange tijd hulde gebracht aan haar zuidelijke afkomst, door country-invloeden te integreren in haar muziek, stijl en beeldende kunst.
De Texaan, opgevoed door een moeder uit Louisiana en vader uit Alabama, heeft de zangeres, die herhaaldelijk het marketinghandboek voor muziek heeft herschreven, duidelijk gemaakt dat ze haar roots ten volle zal vieren met haar nieuwe project.
Ze stond al bovenaan de hitlijsten met de eerste twee singles van het album, “Texas Hold 'Em” en “16 Carriages”, uitgebracht tijdens de Super Bowl van februari.
Niettemin zijn haar populariteit en invloed (ze heeft meer Grammy-overwinningen behaald dan welke andere artiest in de branche dan ook) in aanraking gekomen met de overwegend blanke, mannelijke poortwachters van de countrymuziek, die lange tijd de grenzen van het genre hebben bepaald.
Ze ontving met name racistische opmerkingen nadat ze 'Daddy Lessons', destijds haar meest countrynummer tot nu toe, had gezongen tijdens de Country Music Association Awards 2016 naast The Chicks. Maar Bey geeft niet op.
“De kritiek waarmee ik te maken kreeg toen ik voor het eerst dit genre betrad, dwong me voorbij de beperkingen te stappen die mij werden opgelegd”, zei ze onlangs op Instagram.
“Act II is het resultaat van mezelf uitdagen en de tijd nemen om genres te buigen en samen te voegen om dit oeuvre te creëren.”
Zwarte artiesten hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in het genre, maar er is vaak sprake van terugslag.
Lil Nas X, de nachtelijke sensatie wiens aanstekelijke, recordbrekende “Old Town Road” banjo-twangs combineerde met dreunende bas, werd geschrapt uit de countrylijst van Billboard, wat aanleiding gaf tot kritiek dat hij hiphop werd genoemd omdat hij zwart is.
“Elke keer dat een zwarte artiest een countrynummer uitbrengt, komen het oordeel, de commentaren en de meningen snel”, schreef de Grammy-winnende Rhiannon Giddens, die te zien is op “Texas Hold 'Em”, in een recente column in The Guardian.
“Laten we ophouden met te doen alsof de verontwaardiging rond deze nieuwste single over iets anders gaat dan over mensen die proberen hun heimwee naar een puur etnisch blanke traditie te beschermen die er nooit is geweest”, aldus Giddens.
'Het bewaken van de grenzen'
Voor Charles Hughes, auteur van het boek 'Country Soul: Making Music and Making Race in the American South', claimt het countrytijdperk van Beyonce 'een deel van haar muzikale identiteit en een deel van haar Houston-zijn'.
En toch “zijn zwarte en bruine artiesten vereist door een door blank gedomineerde muziekindustrie en een door blanken gedomineerd begrip van countrymuziek… om hun bonafide te bewijzen”, zei hij. “Het heeft niets te maken met de muziek die ze maken.”
Vooral in de afgelopen vijftien jaar heeft Beyonce “haar Texaanse karakter echt omarmd en ermee bezig gehouden”, vertelde Hughes aan AFP. “Iedereen die oplet, kan hier niet al te verrast zijn.”
“Toch veroorzaakte het nog steeds deze enorme afrekening, opnieuw, waarbij mensen zeiden: ‘Oh, ze kan geen land zijn’,” zei hij, terwijl hij de reactie beschreef als een oud refrein in Nashville “dat werd gebruikt als een mechanisme om toezicht te houden op de grenzen rond de muziek.”
Holly G, die drie jaar geleden de Black Opry oprichtte om zwarte artiesten in de country te laten zien, vertelde AFP “fans van countrymuziek zien zichzelf doorgaans graag als traditionalisten, wat een beetje ironisch is omdat zwarte mensen countrymuziek hebben uitgevonden.”
“Er is altijd die terugslag als er iets nieuws of iets anders in de ruimte komt”, vervolgde ze. “Helaas voor hen is ze veel machtiger dan zij.”
In 2022 bracht Beyonce Act I van 'Renaissance' uit, een pulserende verzameling clubtracks geworteld in de discogeschiedenis, waarin de zwarte, queer- en arbeidersgemeenschappen werden belicht die elektronische dans en house vormden.
Hughes zei dat ze duidelijk moeite heeft gedaan om de geschiedenis van die scène te begrijpen, en haar keuze van medewerkers voor Act II getuigt van een soortgelijke gevoeligheid. En hoe Nashville ook reageert op ‘Cowboy Carter’, Beyoncé heeft duidelijk gemaakt dat zij het laatste woord heeft.
“Dit is geen countryalbum”, postte ze onlangs. “Dit is een 'Beyonce'-album.”
