Amerikaanse wetenschappers veroorzaken storm door Groot-Brittannië advies te geven over het zetten van thee

Amerikaanse wetenschappers veroorzaken storm door Groot-Brittannië advies te geven over het zetten van thee

Een Amerikaanse wetenschapper heeft een trans-Atlantische storm in een theepot veroorzaakt door Groot-Brittannië advies te geven over zijn favoriete warme drank.

Michelle Francl, hoogleraar scheikunde aan het Bryn Mawr College, zegt dat een van de sleutels tot een perfecte kop thee een snufje zout is. De tip is opgenomen in Francls boek ‘Steeped: The Chemistry of Tea’, woensdag gepubliceerd door de Royal Society of Chemistry.

Sinds de Boston Tea Party thee met zout water heeft gemengd, is de Anglo-Amerikaanse relatie niet meer zo in rep en roer geweest.

De zoutsuggestie lokte verontwaardiging uit bij theeliefhebbers in Groot-Brittannië, waar het populaire stereotype Amerikanen ziet als koffie-slurpende boeren die thee zetten, of helemaal niet, in de magnetron.

“Zeg niet eens het woord ‘zout’ tegen ons…” De etiquettegids Debrett’s schreef over X.

De Amerikaanse ambassade in Londen kwam tussenbeide in de opkomende storm met een bericht op sociale media waarin “de goede mensen van Groot-Brittannië werden gerustgesteld dat het ondenkbare idee om zout toe te voegen aan de nationale drank van Groot-Brittannië geen officieel beleid van de Verenigde Staten is.”

“Laten we ons verenigen in onze diepe solidariteit en de wereld laten zien dat we als het om thee gaat één eenheid vormen”, aldus de ironische post. “De Amerikaanse ambassade zal thee op de juiste manier blijven zetten – door het in de magnetron te zetten.”

De ambassade maakte later duidelijk dat haar verklaring “een luchtige speling was van onze gedeelde culturele connecties” en niet een officieel persbericht.

‘Doordrenkt’ is daarentegen geen grap. Het boek, het product van drie jaar onderzoek en experimenten, onderzoekt de meer dan honderd chemische verbindingen die in thee voorkomen en ‘gebruikt de chemie met advies over hoe je een beter kopje kunt zetten’, zegt de uitgever.

Francl zei dat het toevoegen van een kleine hoeveelheid zout – niet genoeg om te proeven – de thee minder bitter doet lijken omdat “de natriumionen in zout de bittere receptoren in onze mond blokkeren.”

Ze pleit er ook voor om thee te zetten in een voorverwarmde pot, het zakje kort maar krachtig te schudden en te serveren in een korte, stevige mok om de warmte vast te houden. En ze zegt dat melk na de thee aan het kopje moet worden toegevoegd, en niet ervoor – nog een kwestie die theeliefhebbers vaak verdeelt.

Francl is verrast door de reacties op haar boek in Groot-Brittannië.

“Ik begreep enigszins dat er hopelijk veel belangstelling zou zijn”, vertelde ze aan The Associated Press. “Ik wist niet dat we een diplomatiek gesprek met de Amerikaanse ambassade zouden aangaan.”

Het heeft haar doen nadenken over de oceaanbrede kloof tussen koffie en thee die de VS en Groot-Brittannië scheidt.

“Ik vraag me af of we niet gewoon een samenleving zijn die meer cafeïne bevat; koffie bevat meer cafeïne”, zei ze. ‘Of misschien proberen we gewoon in opstand te komen tegen ons moederland.’