Wetenschappers bevestigen een grot op de maan die als schuilplaats kan worden gebruikt
Wetenschappers hebben ontdekt dat er een grot op de maan bestaat, niet ver van de plek waar Neil Armstrong en Buzz Aldrin 55 jaar geleden landden. Ze vermoeden dat er nog honderden andere grotten zijn waar toekomstige astronauten kunnen verblijven.
klasse=”cf”>
Een Italiaans geleid team meldde maandag dat er bewijs is voor een flinke grot die toegankelijk is vanuit de diepste bekende put op de maan. Deze bevindt zich in de Sea of Tranquility, op slechts 400 kilometer van de landingsplaats van Apollo 11.
Deze kuil is, net als de ruim 200 andere die daar zijn ontdekt, ontstaan door de instorting van een lavatunnel.
Onderzoekers analyseerden radarmetingen van NASA’s Lunar Reconnaissance Orbiter en vergeleken de resultaten met lavabuizen op aarde. Hun bevindingen verschenen in het tijdschrift Nature Astronomy.
Volgens de wetenschappers onthullen de radargegevens alleen het eerste deel van de ondergrondse holte. Ze schatten dat het minstens 130 voet (40 meter) breed en tientallen meters lang is, waarschijnlijk meer.
“Maangrotten zijn al meer dan 50 jaar een mysterie. Het was dus spannend om eindelijk het bestaan ervan te kunnen bewijzen”, schreven Leonardo Carrer en Lorenzo Bruzzone van de Universiteit van Trento in een e-mail.
Volgens wetenschappers lijken de meeste kuilen zich te bevinden in de oude lavavlaktes van de maan. Er zouden er ook een paar kunnen zijn op de zuidpool van de maan, de geplande locatie voor NASA’s astronautenlandingen later dit decennium. Er wordt gedacht dat permanent beschaduwde kraters daar bevroren water bevatten dat drinkwater en raketbrandstof zou kunnen leveren.
klasse=”cf”>
Tijdens het Apolloprogramma van NASA landden 12 astronauten op de maan, Armstrong en Aldrin waren de eersten op 20 juli 1969.
De bevindingen suggereren dat er honderden kuilen op de maan en duizenden lavatunnels kunnen zijn. Zulke plekken kunnen dienen als een natuurlijke schuilplaats voor astronauten, die hen beschermen tegen kosmische straling en zonnestraling, maar ook tegen micrometeorieteninslagen. Het bouwen van habitats vanaf nul zou meer tijd kosten en een grotere uitdaging vormen, zelfs als je rekening houdt met de mogelijke noodzaak om de grotwanden te versterken om een instorting te voorkomen, aldus het team.
Rotsen en ander materiaal in deze grotten, die niet zijn aangetast door de barre omstandigheden aan het aardoppervlak gedurende de eonen, kunnen wetenschappers ook helpen om beter te begrijpen hoe de maan is geëvolueerd, met name wat betreft de vulkanische activiteit.
