Wat is het geheim van Dubai-chocolade

Wat is het geheim van Dubai-chocolade?

Er is één smaak die de laatste tijd viraal is gegaan: Dubai-chocolade. Er zijn velen die ervan houden en velen die er een hekel aan hebben. Is het dus alleen maar omdat het viraal is gegaan op sociale media? Hoe zit het met de smaak? Hoe verschilt het van de pistachechocolade die we kennen? Of is er nog een ander geheim?

klasse = “cf”>

Sommige smaken komen en gaan, worden modieus en verdwijnen dan plotseling alsof ze nooit hebben bestaan. De wereld van desserts is de perfecte omgeving voor dergelijke mode. De rage voor de Turkse lokma, gefrituurde deegballetjes gevuld met allerlei soorten crèmes, kwam en ging zo. Mensen stonden in lange rijen in de rij om de met room gevulde versie te proberen en gingen toen plotseling terug naar de klassieke gewone versie, en de rage was meteen voorbij. Sommige smaken hebben misschien hun vroegere dominantie verloren, maar ze bestaan ​​nog steeds en leven voort met hun geliefden, ook al behouden ze hun vroegere bekendheid niet. De ooit alomtegenwoordige “Trileçe” was bijvoorbeeld overal, nu moet je op zoek naar de met melksiroop doordrenkte cake met daarop een karamelglazuur om een ​​goede te vinden. Dergelijke voorbeelden zijn eindeloos. De meeste van deze ooit nieuwe trendsmakende smaken zijn vrij late uitvindingen. De cheesecake van San Sebastian en Tiramisu bijvoorbeeld, waarvan de bekendheid zich inmiddels over de hele wereld heeft verspreid, ten goede of ten kwade, hebben geen echt diepgeworteld verleden, maar waren briljante ideeën die mode werden en zich over de hele wereld verspreidden, zij het met veel veranderingen. Bovendien zijn beide zo verschillend uitgevoerd dat ze niets met het origineel te maken hebben; ze zijn nu mondiale smaken geworden met eindeloze variaties. Zo ontstond het idee van koude baklava, dat uiteindelijk zijn weg vond naar de menukaart van zelfs de meest terughoudende klassieke baklavawinkels. Sommige van deze nieuwe snoepjes zijn een blijvertje en worden zelfs wereldklassiekers.

De nieuwste smaak die meedoet aan deze trend in de dessertwereld is de virale Dubai-chocolade. Het idee kwam van een zwangere Brits-Egyptische vrouw die in Dubai woonde en zin had in chocolade. Omdat ze niet precies de smaak kon vinden waarnaar ze op zoek was, creëerde Sarah Hamouda een smaak die een kruising was tussen chocolade en dessert en begon deze naar haar eigen smaak te produceren, zowel voor zichzelf als voor commerciële doeleinden. De naam Dubai komt van de plaats waar het werd gecreëerd, maar de kern van de smaken zijn echte Midden-Oosterse invloeden bij de creatie ervan. Dus qua smaak was succes gegarandeerd, maar de rest is een beetje een verhaal op sociale media. Maar de waarheid is dat veel chocolatiers nu hun eigen Dubai-chocolade produceren en dat er verschillende varianten ontstaan. Maar is het hier om te blijven? Laten we eens kijken naar de redenen waarom Dubai-chocolade zo populair is, door de beroemde reep te deconstrueren tot zijn componenten.

Pistache-chocolade duo

klasse = “cf”>

Dubai-chocolade brengt twee geweldige smaakkampioenen samen: ieders favoriete combinatie van chocolade en pistachenoten. Jaren geleden was het Nestlé die als eerste op het idee kwam om deze twee smaken samen te brengen. Volgens het onderzoek van historicus Saadet Özen naar de geschiedenis van chocolade in Türkiye werd de eerste pistachechocolade niet hier geproduceerd, maar in 1933 in Zwitserland, interessant genoeg met de Turkse naam “Damak” wat “Smaak” betekent in het Turks. De naam had in de Turkse geest duidelijk de directe connotatie van iets lekkers en verrukkelijks in de mond. Voor Europeanen suggereerde de naam echter een meer oosterse flair, die een relatie had met Damast of Damascus, beroemd om zijn pistachenoten. Eigenlijk stond er op de felgroene verpakking geschreven: “Chocolat au Lait aux Pistaches de Damas.” Damak-chocolade werd veel later op de Turkse markt geïntroduceerd dan in Europa. Het duurde 33 lange jaren voordat de geliefde vierkante chocolade hier in 1966 werd geproduceerd. Hoewel het merk in Europa niet meer bestaat, is het nog steeds een van de meest populaire chocoladesoorten. variëteiten in ons land omdat het de Turkse smaak aanspreekt, en het heeft ook vele andere variaties voortgebracht. Kortom, pistachechocolade heeft een geschiedenis van bijna een eeuw.

klasse = “cf”>

Smaak of textuur?

klasse = “cf”>

De winnende smaakcombinatie van pistache en chocolade ligt voor de hand, maar ik denk dat het echte succes van de Dubai-chocoladereep voortkomt uit de textuur. Het is een oxymoron-duaal fenomeen: tegelijkertijd kleverig en knapperig zijn. De kleverige textuur van de pistachecrème binnenin is een van de kenmerken die Dubai-chocolade niet alleen visueel interessant maken, maar ook qua smaak in de mond. Het is de moeite waard om hier de “Chocolate Lava Cake” te vermelden, die in de afgelopen 20-30 jaar is gemaakt en een permanent kenmerk is geworden. Het werd voor het eerst gemaakt in Frankrijk in de jaren tachtig en minstens drie Franse chef-koks claimden eigenaar te zijn van het recept, dat ooit een goed bewaard geheim was. Uiteindelijk werd het zo populair dat het overal werd gemaakt en zelfs als kant-en-klare cakemix op de markt werd aangeboden. Ooit gezien als de goocheltruc van een geweldige chef-kok, zijn deze chocolademinicakes met een venijnige vloeibare chocoladevulling iets geworden dat elke huisvrouw gemakkelijk voor haar gasten kan maken.

Het geheim zit in de crunch

Het echte geheim van Dubai-chocolade zit niet alleen in de smaak of de visueel opvallende kleverige vulling. De echte truc zit in de knapperige textuur van de “kadayıf” binnenin. In feite zijn er in de chocoladewereld veel voorbeelden van chocolaatjes die een grote markt hebben veroverd dankzij hun knapperige en knapperige textuur. Tot deze creaties behoren onder meer Swiss Toblerone (1909), American Rice Krispies (1939) en Ferrero Rocher (1982). Het geheim van hun succes is dit unieke mondgevoel en die beet in de mond. De afgelopen jaren introduceerde het toch al best verkopende Damak een nieuwe variëteit genaamd “Damak Baklava”, een melkachtige witte chocolade- en pistachereep met de toegevoegde crunch van baklava. Dubai-chocolade daarentegen is anders dan alle andere, de crunch komt meer uitgesproken op de voorgrond. Ik vind het het meest lijken op het beroemde “Cennet Çamuru” dessert van Kilis, een Turkse stad net ten noorden van de Syrische grens. De naam van het snoepje is een nogal onsmakelijke naam die ‘Modder van het Paradijs’ betekent en het lijkt echt veel op groenige modder. De creatie dateert uit de jaren vijftig en stond ooit bekend als “Kaymaklı Kırma Künefe” en maakt gebruik van gebroken stukjes kadaifi knapperig in geklaarde boter, gemengd met grote hoeveelheden gemalen pistache en beladen met lokale clotted cream. Het rijke dessert is nu een klassieke Kilis-delicatesse en heeft zelfs een etiket met geografische aanduiding. Dubai-chocolade is misschien geïnspireerd door deze of andere soortgelijke snoepjes uit het Midden-Oosten, maar de beet lijkt lang te blijven hangen!