Sommige Cubanen zijn afhankelijk van suikerwater nu het voedseltekort toeneemt
Gesubsidieerd voedsel, waar de meeste Cubanen niet zonder zouden kunnen, wordt steeds schaarser en duurder, omdat de overheid, ondanks sancties, moeite heeft om de import te betalen.
klasse=”cf”>
Het brood is kleiner, nog niet eens zo groot als een volwassen hand, rijst is schaars en olie en koffie zijn nergens te vinden.
“Sommigen gaan naar bed zonder iets te eten, alleen water met suiker, als ze dat hebben,” zegt de 57-jarige Rosalia Terrero, die werkt in een van Havana’s “bodega’s”, waar gesubsidieerd eten kan worden gekocht.
De schappen in de winkel zijn bijna leeg.
Terrero’s eigen gezin van zeven leeft grotendeels van één gesubsidieerd stuk brood per dag. Het gewicht hiervan is door de overheid teruggebracht van 80 naar 60 gram.
Andere basisproducten zijn rijst en bonen.
De meeste mensen kunnen het zich niet veroorloven om geld te kopen bij particuliere winkels, die in het communistische land pas drie jaar geleden werden toegelaten, of bij niet-gesubsidieerde staatswinkels die alleen buitenlandse valuta accepteren.
Cuba kampt met de ergste economische crisis in 30 jaar, met torenhoge inflatie en een gemiddeld maandsalaris van amper $42.
Maar het voedseltekort “is wat de Cubanen het hardst treft”, aldus Terrero.
klasse=”cf”>
Nu de buitenlandse reserves slinken, wordt het voor Cuba steeds moeilijker om de voedselvoorziening voor de ongeveer 11 miljoen inwoners te bekostigen.
Het communistische eiland heeft maandelijks ongeveer 3.300 Amerikaanse ton tarwe nodig voor brood, maar in juli en augustus kon het een derde daarvan verkrijgen en in september slechts 600 ton.
Vorige week lag een schip met tarwe in de haven omdat het niet kon lossen. De overheid gaf aan dat het niet over de “financiering” beschikte om de lading te betalen.
Dit is ook gebeurd met recente scheepsladingen rijst en zout.
Binnenlandse Handelsminister Betsy Diaz had de bevolking gewaarschuwd dat er in september, net als in augustus, nergens “olie of koffie” verkrijgbaar zou zijn.
De ergste economische crisis in Cuba sinds de jaren negentig heeft er ook toe geleid dat inwoners kampen met een tekort aan medicijnen en brandstof en met voortdurende stroomuitval.
De regering wijt de situatie aan de Amerikaanse sancties die sinds 1962 van kracht zijn en onder Donald Trump zijn aangescherpt. Minister van Buitenlandse Zaken Bruno Rodriguez zei vorige week dat deze maatregelen Cuba in één jaar meer dan 5 miljard dollar hebben gekost.
De jaarlijkse kosten voor de overheid van gesubsidieerde voedseldistributie bedragen bijna een derde daarvan.
Sinds 2000 zijn voedingsmiddelen uitgesloten van het Amerikaanse handelsembargo met Havana.
klasse=”cf”>
Maar Cuba moet contant en vooraf betalen, wat zware voorwaarden zijn voor een land met weinig deviezen en geen toegang tot leningen van banken die op de sanctielijst staan.
Havana kampt bovendien met een hoge buitenlandse schuld en een tekort aan buitenlandse valuta, wat eveneens de aankoop van voedsel uit andere landen bemoeilijkt.
De economische neergang in Cuba werd verergerd door de COVID-19-pandemie, die de belangrijke toeristische sector van het land hard trof.
Een andere oorzaak was geheel aan onszelf te wijten: een monetaire hervorming in 2021, waarbij de aan de dollar gekoppelde CUC (converteerbare peso) werd afgeschaft. Deze maatregel voedde de inflatie en zorgde ervoor dat de waarde van de Cubaanse peso, of CUP, kelderde.
