Reis door tijd en ruimte

Vorige maand kwamen alle Europese culturele routes samen in Cappadocië. Van 22 tot 24 oktober was Cappadocië gastheer van het jaarlijkse adviesforum voor Culturele Routes van de Raad van Europa, georganiseerd in samenwerking met het Ministerie van Cultuur en Toerisme en het Tourism Promotion and Development Agency (TGA). Het Forum is een sleutelactiviteit van een programma met de titel “Culturele Routes van de Raad van Europa” dat tot doel heeft de principes van de Raad, onderliggende waarden zoals mensenrechten, culturele democratie, culturele diversiteit, wederzijds begrip en culturele uitwisseling over de grenzen heen, te bevorderen. Het concept van Culturele Routes kan in zekere zin worden gedefinieerd als een reis door tijd en ruimte.

klasse = “cf”>

Het Forum richt zich op de huidige trends en uitdagingen met betrekking tot Culturele Routes en biedt een platform voor het delen van ervaringen en het beoordelen van de voortgang van het programma. Het bespreekt ook opkomende professionele praktijken en ondersteunt de lancering van nieuwe initiatieven en partnerschappen. De bijeenkomst was spannend en stimulerend, waarbij fascinerende, inspirerende projecten werden gepresenteerd, die allemaal tot doel hadden bruggen te slaan tussen het verleden en de toekomst. Met het steeds snellere tempo van het hedendaagse leven vormt het veiligstellen van het levende culturele erfgoed voor de toekomst een aanzienlijke uitdaging. Het doel van het Forum is het verkennen van strategieën voor het bereiken van duurzaam toerisme via het netwerk van culturele routes waar lokale gemeenschappen, die de rechtmatige eigenaren van culturele landschappen zijn, van profiteren.

Diverse routes met uiteenlopende thema’s

Het programma Culturele Routes werd voor het eerst gelanceerd in 1987 met de beroemde pelgrimsroute Camino de Santiago. Ook bekend als de Jacobsweg, strekt het netwerk van verschillende routes zich uit vanuit verschillende landen van Europa en Noord-Afrika, leidend naar Santiago de Compostela en Finisterre. De Franse Weg en de Noord-Spanjeroute staan ​​ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Voortbouwend op dit aanvankelijke succes heeft de Raad van Europa geleidelijk een certificeringsprogramma ingevoerd voor routes van cultureel, sociaal of historisch belang, met als doel nauwere banden tussen Europese culturen en volkeren te bevorderen. Het kerndoel van het programma is het creëren van culturele bruggen over de grenzen heen, gebaseerd op één thema. De thema’s lopen sterk uiteen en omvatten onverwachte landen. De Vikingroute, een van de eerste routes, bestrijkt in totaal 15 landen buiten Scandinavië. Sommige routes, zoals de Keramiekroute, strekken zich uit tot aan Türkiye en culmineren in de Çanakkale-keramiek, die voor het eerst in de wereldliteratuur werd geïntroduceerd door mijn overleden moeder, prof. Gönül Öney. Hoewel sommige routes zich alleen binnen de grenzen van Türkiye bevinden, delen ze altijd raakvlakken met hun Europese tegenhangers. De Efeler Yolu in de Egeïsche Zee is een bijzonder unieke route. Geïnspireerd door de Efe-cultuur, omvat de route trekking, cultureel erfgoed, troeven van natuur en milieu, evenals gastronomie, met al zijn lokale producten en gerechten. Het is in betekenis verbonden met het project “Transhumance Trails & Rural Roads”, in het Turks vertaald als “Yaylacılık Patikaları” (Transhumance Trails).

klasse = “cf”>

Voedsel is de sleutel tot veel routes

Elke reiziger eet wel eens. Eten is een van de meest fundamentele elementen van reizen. Het is een van de vele herinneringen aan een reis, soms als de proviand die de reiziger met zich meedraagt, soms als een nieuwe smaak die hij onderweg tegenkomt. Soms is de smaak van een kom soep in een herberg de warmste herinnering die overblijft van een zware reis. Tegenwoordig zijn een van de belangrijkste bronnen die worden geraadpleegd bij onderzoek naar de voedselgeschiedenis de smaken, smaken en nieuwe voedingsmiddelen die in de verhalen van reizigers worden beschreven. De aantekeningen die ze bijhielden over wat ze aten en dronken, kunnen een onschatbare bron van kennis zijn voor onderzoek naar de voedselgeschiedenis. De gedeelten die onze belangstelling het meest trekken, in het reisverslag van de 17e-eeuwse Ottomaanse reiziger Evliya Çelebi, gaan altijd over eten. Tijdens het Forum ging het meest opwindende nieuws over een nieuwe route die in de nabije toekomst zou worden gelanceerd; er komt een gloednieuwe Evliya Çelebi-route aan, die nu wordt ontwikkeld. Evliya was een zeer goede verhalenverteller en hij genoot duidelijk van zijn eten. We hopen dat de route ook verbazingwekkend gedetailleerde informatie zal bevatten over de eetroutes van alle plaatsen die hij bezocht, met veel eetverhalen. De voedselthema’s zijn divers. Hoewel het geen deel uitmaakt van Europese projecten, heeft Türkiye zijn eigen routes die zich uitsluitend op één enkel product richten, zoals de Olijfroute en de Theeroute.

klasse = “cf”>

Wijngaardlandschappen en Iter Vitis

klasse = “cf”>

Wijnbouw, wijnbouwcultuur en wijngaardlandschappen zijn belangrijke aspecten van de Europese en mediterrane eetcultuur. Iter Vitis, een belangrijke route in het programma, is uitsluitend gericht op de wijnbouw. Wijngaardroutenetwerken groeien steeds meer in Türkiye. De nieuwste toevoegingen zijn de Lydia Vineyard Route en de Çal Vineyard Route in de Egeïsche regio. Samen met de eerder aangelegde Urla Vineyard Route is het nu mogelijk om meerdere dagen door te brengen met het verkennen van de wijngaardcultuur en druiven in een brede Egeïsche geografie die zich uitstrekt van noord naar zuid en van de kust tot in het binnenland. Hoewel sommige wijnroutes nog niet zijn opgenomen in het Iter Vitis-netwerk, is het slechts een kwestie van tijd voordat de Turkse wijnroutes worden gekoppeld aan hun Europese tegenhangers. Vanzelfsprekend zijn al deze Anatolische routes verrijkt door de toevoeging van lokale smaken zoals olijven, artisjokken, geoogste kruiden en regionale kazen. De geschiedenis is een belangrijk referentiepunt voor de routes. Naast de geschriften van reizigers zijn er ook archeologische vindplaatsen. Kilis Kızılgöl Vineyard, lid van Iter Vitis, ontleent zijn referentie bijvoorbeeld aan Oylum Höyük nabij de Syrische grens, een belangrijke nederzetting uit de late bronstijd, bekend om zijn strategische belang tijdens het Hettitische rijk. Aan de andere kant duiken gastronomische referenties op in archeologische routes. Elk van de oude steden op de Ionia-route is gelabeld met de belangrijkste kenmerken ervan. De stad Klazomenai in Urla heeft zijn plaats op de kaart verdiend met de oudst bekende olijfoliepers. In een rijke geografie als Türkiye zijn archeologie, levend cultureel erfgoed, natuurlijke omgeving en gastronomische waarden met elkaar verweven, en culturele routes bevatten een diversiteit die laag voor laag groeit.

Culturele routes zijn in essentie een reis door tijd en ruimte. Ze zijn een hulpmiddel om zowel onze eigen culturele identiteit te begrijpen als om over andere culturen te leren door de sporen van het verleden te traceren. Het volgen van een route is een avontuur waarin we sporen achterlaten voor de toekomst door de paden te volgen die ons uit het verleden zijn nagelaten. In zekere zin is een culturele route een brug tussen het verleden en de toekomst. In zekere zin creëert het volgen van een route onze eigen erfenis voor de volgende generaties.