Istanbul Rowing Club namen boten na femicide slachtoffers in zeldzame eerbetoon
In een poging om het bewustzijn over femicide in Türkiye te vergroten, heeft de Moda Rowing Club in Kadıköy van Istanbul een initiatief gelanceerd dat hun vloot verandert in schepen van geheugen en gerechtigheid.
class = “cf”>
Elke boot is vernoemd naar een vrouw die haar leven verloor aan gendergebaseerd geweld-een poging om het publieke bewustzijn te behouden en de oproep om gerechtigheid te herhalen.
De boten dragen de namen van slachtoffers wiens moorden in de afgelopen jaren nationale verontwaardiging hebben geleid: Münevver Karabulut, Özgecan Aslan, şule Çet, Emine Bulut en Pınar Gültekin.
Omdat femicide een hardnekkige en diep verontrustend probleem blijft in Türkiye, werden ten minste 420 vrouwen vermoord in 2024, de meerderheid door huidige of voormalige partners of andere mannen in hun directe kring.
“Ik vroeg me af wat ik kon doen binnen het bereik van mijn club. Sportclubs zijn tenslotte ook maatschappelijk middenveld,” zei Ulaş Gürpınar, president en hoofdcoach van de club, in een interview met Daily Milliyet.
“Op een dag kwam ik een bijzonder aangrijpend nieuwsverhaal tegen over een femicide -zaak. Ik was diep geschokt. Toen dacht ik: waarom zou je onze boten niet naar deze vrouwen noemen? Op zijn minst zou het herhalen van hun namen elke dag een verschil maken.”
Volgens Gürpınar laat het initiatief een blijvende indruk achter op de roeiers. “Sommige van onze atleten hebben deze namen nog nooit eerder gehoord. Maar nu confronteren ze ze elke dag. Dat soort blootstelling kan reflectie veroorzaken – en misschien zelfs veranderen. Het is een bescheiden inspanning, maar het zorgt ervoor dat we het niet vergeten.”
class = “cf”>
Evrim Göktağ, die de afgelopen zes maanden lid van de club is geweest, zei dat het ethos achter de boten een sleutelrol speelde in haar beslissing om lid te worden. “Er waren clubs veel dichter bij waar ik woon, maar ik heb deze opzettelijk gekozen. Ik werd getrokken door zijn gevoeligheid voor sociale kwesties en de nadruk op een cultuur van coëxistentie.”
Clublid Gürşah Özer beschreef het project als een vorm van ‘sociaal geheugen en een oproep tot gerechtigheid’, met de nadruk op de bredere betekenis van het initiatief.
“Dit is een cruciale inspanning. Helaas zijn we als samenleving de neiging om snel te vergeten. Deze namen dienen niet alleen als herinneringen aan het verleden, maar ook als een manier om juridische processen levend te houden en verantwoording te vervullen. Deze vrouwen zijn niet slechts statistieken. Dit project herinnert ons aan dat feit – elke dag.”
