Gladde zijdeachtige soep

De heilige maand van Ramadan is net begonnen op 1 maart. Het wordt een hele maand van gemeenschappelijke tafels gedeeld met vrienden, familieleden, buren. Wanneer Ramadan komt, is er altijd soep op de tafel op het moment van het breken van het vasten, wanneer ‘Iftar’ -avondmaal wordt geserveerd bij zonsondergang. Soep komt ook te hulp voor een snelle “Sahur” -maaltijd vóór het krakje van de dageraad tijdens de maand van het vasten van de dageraad. De traditie is het vasten van het vasten met een slokje water en een stukje date of olijf en een verder assortiment kleine hapjes en het beginnen van de maaltijd met een keuze van soep, een alomtegenwoordig item aan een “iftar” -tafel. Als het gaat om ‘Sahur’ -tijd, hebben de meeste mensen snel iets, of gewoon een ontbijt voor het vasten, maar opnieuw een warme soep, meestal overgebleven van de “iftar” maakt een snelle oplossing, een vullende maar geen zware keuze vlak voor de opkomst van de zon.

class = “cf”>

Soep: een reizende woord

Soep wordt in het Turks “çorba” genoemd. Het lijkt erop dat het woord voorbij de grenzen is gereisd naar verre regio’s. Sopa, soepa, chorba, churpa of soep … allemaal afgeleid van het Perzische woord ‘shorba’. Ze komen allemaal voort uit het Perzische woord ‘Shorba’. “Shor” betekent zout en “ab/ba” betekent water, dus het is letterlijk een waterige schaal. In de Iraanse keuken van vandaag is “Shorba” echter een soort papachtig gerecht dat meestal voor de zieken is gemaakt. Soepen worden ‘aş’ genoemd. Interessant is dat in Ottomaanse Turkse “Aşbaz” de naam was gegeven aan een persoon die soep kookt, met andere woorden, een kok en “Aşbazhane” betekende de keuken.

class = “cf”>

Soep moet in Europa, Azië en het grootste deel van Afrika zijn, dit enkele woord is voldoende om te voorkomen dat hij honger heeft. Iedereen die het woord kent, kan zich voeden in landen die zich uitstrekken van de Balkan tot China en India, van Ethiopië tot de Maghreb -landen. U hoeft de lokale taal niet te kennen in het restaurant waar u naartoe gaat. Wanneer u “Ciorbá” in Roemenië ziet, “Corba” in Kroatië, “Chorba” in Moldavië, Tunesië, Algerije en Marokko op de lijst, zeggen ze zelfverzekerd “çorba” en een vertrouwde smaak zal zeker verschijnen. Je zult vragen om “Shorva” in Afghanistan en Pakistan, “Shorpa” of “Shurpa” in de Turkse republieken en “Shulpa” in Tatarstan. Om de geografie van soep uit te breiden, is het voldoende om vergelijkbare namen te leren die zijn afgeleid van dezelfde wortel: “sopa” in Spanje en Portugal, “soepa” in het Grieks, “soppa” in het Zweeds, “suppe” in het Deense, Noors en Duits, “Zuppa” in het Italiaans. Zoals te zien, heeft het woord een lange weg afgelegd, eindigend in eindeloze variaties in verre geografieën.

Geheim om zilverheid glad te maken

In deze enorme wereld van soepen moeten er eindeloze variëteiten zijn in lokale keukens, soms dun als een bouillon, soms dik of dik als een maaltijd op zichzelf. In Türkiye is vooral gladde linzensoep een prioriteit, vooral ten tijde van de Ramadan. De gladheid van de “Mercimek çorbası” aka linzen soep wordt vaak getagd met het woord “süzme”, wat gespannen betekent. De romige fluweelachtige zijdeachtige textuur van deze specifieke linzensoep komt van gespannen, dus alleen de kern essentie van de linzen, dat zetmeelrijke puree de basis van de soep vormt. Er is geen enkele crème of wat er ook is toegevoegd, maar de romigheid komt van deze basis. De reden van de populariteit van linzensoep, vooral tijdens de maand Ramadan om het vasten te breken, is vanwege deze gladde textuur die de lege maag kalmeert die zich gedraagt ​​als een herstelzalf. In de Ottomaanse keuken was er een soortgelijk gerecht gemaakt met gekookte kikkererwten, opnieuw gespannen om een ​​soepele textuur te verkrijgen, maar op de een of andere manier verdween het uit de hedendaagse Turkse Kook, misschien omdat de populariteit van de linzensoep het overnam.

class = “cf”>

De beste soepen: ‘Öz çorba’

class = “cf”>

Als het gaat om zijdeachtige romigheid, moet men een regionale specialiteit van Gaziantep -keuken vermelden. Zelfs de naam geeft zijn fijnheid aan, het wordt “Öz çorba” genoemd met het bijvoeglijk naamwoord “Öz” dat de essentie of kern van iets betekent. Het woord wordt ook gebruikt voor een extract, in dit geval is het het extract van tarwebessen, gekookt en gespannen, om die zijdeachtige zetmeelachtige kern van de tarwekorrels te verkrijgen. Deze soep is een van de meest elegante en gekoesterde soepen van Gaziantep -keuken. Het wordt beschouwd als een show van gastvrijheid voor vooraanstaande gasten vanwege de smaak en zijn moeizame voorbereiding. Inderdaad, toen de oprichter leider van Türkiye Atatürk en maarschalk Fevzi çakmak de stad bezochten, kregen ze deze soep geserveerd. Er wordt gezegd dat ze de pure elegantie tegelijk hebben opgemerkt en zelfs om het recept vroegen.

“Öz çorba” is geen gecompliceerde soep met te veel ingrediënten, integendeel, het is nogal eenvoudig met slechts een paar items. Maar het is zowel de smaak als de textuur die het zo speciaal maakt, en natuurlijk ook alle inspanningen en zwoegen die in de voorbereiding ingaat. Hoewel het recept eenvoudig lijkt te zijn, kost het veel moeite om de essentie van de zacht gekookte tarwe te extraheren door het te verpletteren door een zeef of vergiet. Het zetmeelachtige extract geeft het gladde bevredigende mondgevoel en consistentie zonder bloem te gebruiken, en dan is er ook een gespannen yoghurt en eimengsel dat wordt gebruikt om de soep te verdikken die bijdraagt ​​aan de romigheid. Bovendien is er een rijke umami-smaak die afkomstig is van botten- of kalkoenbouillon die wordt gebruikt in plaats van water. Sommige mensen beweren dat Turkije -bouillon het beste werkt voor deze soep, hoewel tegenwoordig kippenbouillon ook wordt vervangen. Eens was Turkije vrij gebruikelijk in de antepkeuken, elk huishouden had vroeger een enorme pot alleen voor het koken van kalkoen. De gecombineerde smaken en texturen laten alles elegant en prachtig doorkomen, maar er is meer aan de hand die de soep afmaakt met een laatste aanraking. Een scheutje gesmolten geklaarde boter met groene pistachenoten en geschilde amandelen, met een vleugje kaneel!