Fotografen staan voor een nieuwe uitdaging nu de Photo Booths zich verspreiden
Professionele fotografen worstelen met een nieuwe uitdaging nu biometrische fotocabines aan populariteit winnen, wat hun bestaande zorgen over niet-geregistreerd werk in de branche vergroot, aldus vertegenwoordigers van de sector.
Deze ontwikkeling komt op het moment dat sociale media een golf zien van individuen die zichzelf positioneren als fotografen voor speciale dagen, waardoor de vraag naar traditionele studio-opnames wordt omgeleid naar portretfoto’s.
Dilek Camcı, hoofd van de Istanbul Chamber of Professional Photographers and Craftsmen (İSFO), benadrukte dat deze biometrische fotocabines, die nu gangbaar zijn bij bevolkingsdirecties, districtsgouverneurskantoren en metrostations, een aanzienlijke financiële last voor fotografen opleggen en hen minstens 15.000 euro kosten. Turkse lira ($ 560) per maand.
Camcı merkte op dat gezamenlijke inspanningen dergelijke hutten in 28 districten in Istanbul hebben verwijderd, maar dat er in 10 districten nog steeds problemen bestaan.
Er zijn ongeveer 2.500 geregistreerde fotografen bij de İSFO en de Kamer van Koophandel van Istanbul (İTO), maar naar schatting 5.000 niet-geregistreerde fotografen zijn actief in de stad, betoogde ze, terwijl ze erop wees dat deze niet-geregistreerde sector ervoor zorgt dat de staat minstens 70 mensen verliest. 80 miljoen lira aan inkomsten.
Camcı benadrukte het belang van het verifiëren van de belasting- en registratiestatus van fotografen en waarschuwde voor mogelijke oplichting. Ze uitte ook haar bezorgdheid over het feit dat het percentage niet-geregistreerd werk in particuliere filmstudio’s rond de 70 procent ligt, en pleitte voor meer inspecties.
Nurettin Özdemir, voorzitter van de Photography Professional Committee onder İTO, betreurde het dat onervaren individuen het beroep betreden door simpelweg een camera te kopen en belastingvrij te werken. Deze toestroom van freelancers heeft de concurrentie geïntensiveerd en geresulteerd in een afname van de formele arbeidskansen, suggereerde hij.
Om de fotografie-industrie in stand te houden, stelde Özdemir de oprichting voor van een “fotobank”-systeem. Volgens dit systeem zouden geautoriseerde fotografen burgers bij het maken van hun foto een uniek streepjescodenummer geven, dat vervolgens rechtstreeks aan de staat zou worden overgedragen. Het doel is om ongeoorloofde en niet-geregistreerde fotografie aan banden te leggen en tegelijkertijd persoonlijke gegevens te beschermen.
