Een tweede leven geven aan de dode inventarissen van de mode
In de Nona Source-showroom in het noorden van Parijs kiezen ontwerpers voor luxe textiel met sierlijke namen: gekrulde alpaca, geometrische macramé-guipure, zijden diamanten cloque-jacquard.
Wat ze echter echt exotisch maakt, is dat ze allemaal afkomstig zijn van ‘dode inventarissen’, de restjes die ontwerpers weggooien als ze klaar zijn met een rol stof.
Tot voor kort was het gebruikelijk dat dode voorraden, zoals onverkochte kleding, werden verbrand of begraven. In het beste geval verzamelden ze stof in opslagruimten.
Zich bewust van zijn imago, richtte luxegigant LVMH drie jaar geleden Nona Source op, waarbij dode inventarissen met een aanzienlijke korting werden verkocht aan opkomende ontwerpers.
“Ik realiseerde me dat er in de depots zogenaamde 'sleeping beauties' lagen, prachtige stoffen die daar jarenlang lagen nadat de collecties waren gemaakt”, zegt mede-oprichter Romain Brabo.
Vorig jaar werd er zo'n 280 kilometer aan stof verkocht, genoeg voor zo'n 140.000 kledingstukken.
Onder de vaste klanten bevindt zich Arturo Obegero, een 30-jarige Spaanse ontwerper die uitsluitend upcycled en gerecyclede materialen gebruikt.
Ondanks dat hij vanuit een kleine ruimte in zijn huis werkte, heeft hij een aantal bestellingen van grote namen gescoord, waaronder een doorschijnende korsetjurk voor Beyonce tijdens haar Renaissance-tournee, een teken van zijn vaardigheid en de toenemende aantrekkingskracht van klimaatbewust design.
“Ik kom uit een familie van surfers, van vissers. Als je uit een klein stadje komt, ben je verbonden met de natuur en leer je die te respecteren”, zei Obegero.
Hij zegt dat Nona Source hem in de grote competities heeft laten werken.
“Mensen zijn bewuster bezig met welke producten ze kopen… maar het kan ingewikkeld zijn om iets echt duurzaams aan te bieden tegen een betaalbare prijs.”
Terwijl de druk op de mode-industrie toeneemt om de bergen afval en de enorme ecologische impact onder controle te houden, vermenigvuldigen initiatieven als Nona Source zich.
Luxegiganten als LVMH kunnen het zich veroorloven om moeite te doen, en begrijpen ook de marketingwaarde.
Het heeft ambitieuze doelstellingen, zoals het verschuiven van transport van vliegtuigen naar boten, het opleiden van leveranciers in beter waterbeheer en het investeren in technologiegedreven nieuwe textielproducten zoals veganistisch leer (het zegt vorig jaar 300 van dergelijke innovaties te hebben getest).
Maar Helene Valade, hoofd duurzaamheid van LVMH, zegt dat de belangrijkste rol van het bedrijf is om het begrip van mensen over schoonheid te ‘evolueren’.
“Dat is echt onze kracht. Toen we tien jaar geleden iets gerecycleds droegen, vonden mensen het lelijk. Dat is niet langer het geval”, vertelde ze aan AFP.
“Schoonheid is niet langer iets dat helemaal glad, perfect, recht is… Het is ook wat ontwerpers kunnen doen met gerecyclede stoffen.”
Sommigen zijn sceptisch.
“Totdat ze PVC-plastic uit hun toeleveringsketen halen, vooral bij Louis Vuitton, zal LVMH nooit een groen bedrijf zijn”, zegt Dana Thomas, auteur van “Fashionopolis” over de klimaatimpact van de industrie.
Louis Vuitton, 's werelds best verkopende luxemerk, verdient het grootste deel van zijn geld met zijn tassen met monogram, die zijn gemaakt van canvas met een PVC-coating.
Thomas verwelkomt ideeën als Nona Source, maar vindt het frustrerend.
“Het is een verstandig idee. Dus waarom deden ze dit twintig jaar geleden al niet?” ze zei.
“Mode loopt zo achter vergeleken met bijvoorbeeld de auto-industrie. Je kunt nu wel een elektrische vrachtwagen kopen, maar tassen worden nog steeds van plastic gemaakt?!”
Ze zegt dat een nieuwe generatie modemanagers eindelijk oplet, en Nona Source ziet de impact ervan omdat een steeds groter deel van de dode voorraad die zij ontvangt al is gemaakt van gerecycled textiel.
“We zien een echt grote verandering”, zei Brabo.
Terwijl hij met AFP sprak, liep Charles de Vilmorin binnen, het 27-jarige wonderkind dat creatief directeur was voor Rochas en zijn eigen Parijse label runt.
“Ik kom hier voor inspiratie. Ik laat me graag verrassen”, aldus De Vilmorin.
“Ik vind het geweldig dat ze deze materialen nieuw leven inblazen, dat ze niet worden weggegooid of vernietigd… Het is heel belangrijk.”
