Christie's Poirot-afscheid onthuld op 'donkere' misdaadtentoonstelling
Christie's Poirot-afscheid onthuld op 'donkere' misdaadtentoonstelling
CAMBRIDGE
De typemachine van Agatha Christie uit de jaren dertig en het manuscript van haar laatste Hercule Poirot-roman, dat tientallen jaren in een bankkluis werd bewaard, zijn tentoongesteld in een nieuwe tentoonstelling die zich verdiept in de ‘duistere dingen’ die de kern van misdaadfictie vormen.
Op de omslag van het vervaagde en kwetsbare manuscript staat de titel van het boek “Curtain”, in hoofdletters geschreven in Christie's eigen hand, samen met haar naam en adres.
“Ze schreef het als spaargeld voor haar dochter Rosalind”, zegt misdaadromanschrijver Nicola Upson, curator van de tentoonstelling ‘Murder by the Book’ in de Cambridge University Library in centraal Engeland.
Het laatste Poirot-mysterie, waarin Christie's legendarische Belgische detective sterft, werd begin jaren veertig tijdens de Tweede Wereldoorlog geschreven voor het geval ze het niet zou overleven.
Destijds was “niets gegarandeerd”, vertelde Upson aan AFP. Christie schreef nog veel meer Poirot-romans voordat ze in 1976 stierf.
Maar nu het laatste deel al geschreven was, dicteerde de angst dat Poirots overlijden zou uitlekken dat het manuscript achter slot en grendel moest worden bewaard.
“Het is Poirots laatste zaak en ze wilde dat die na haar eigen dood naar buiten zou komen en dat de royalty’s ervan ten goede zouden komen aan haar dochter”, aldus Upson.
Toen het lot van Poirot uiteindelijk in 1975 werd onthuld, werd het als cultureel zo belangrijk beschouwd dat het werd gemarkeerd door een overlijdensbericht op de voorpagina van de New York Times.
“Het werd uiteindelijk vier maanden voor haar eigen dood in januari 1976 gepubliceerd, dus als je Poirots laatste woorden in dat boek leest, lijken ze een beetje op Christie's afscheid van haar lezers, er zit iets ontroerends in”, voegde Upson eraan toe.
Christie, die ook de Miss Marple-serie schreef, is de bestverkopende fictieauteur aller tijden. Tijdens haar leven verkocht ze maar liefst 300 miljoen boeken.
Bijna een halve eeuw na haar dood hebben voorwerpen zoals haar onhandige dictafoon uit de jaren vijftig en de draagbare Remington-typemachine uit 1937, waarop ze een van haar beroemdste werken 'And Then There Were None' zou hebben geschreven, nog steeds de kracht om te fascineren.
“Er is iets zo suggestiefs aan de eerste die getuige is van al deze gedachten en verhalen”, zegt Upson, auteur van de Josephine Tey-serie mysteries.
De tentoonstelling maakt gebruik van de miljoenste fictiecollectie van eerste edities van de bibliotheek, nog steeds in de originele stofomslagen, door bijna 100 van de beroemdste, invloedrijkste en best verkochte misdaadromans uit de Britse geschiedenis onder de aandacht te brengen.
Upson zei dat ze niet alleen naar de “zogenaamde gezellige mysteries” wilde kijken, maar ook naar “de duistere dingen, het soort moeren en bouten van misdaadfictie dat tenslotte geweld en dood is”.
Vergeten klassiekers komen ook aan bod, zoals “A Pin to See the Peepshow” van F. Tennyson Jesse, geïnspireerd door de veroordeling en executie in 1923 van Edith Thompson en Frederick Bywaters.
In Jesse's roman uit 1934 ondergaat hoofdpersoon Julia Almond een soortgelijk lot in een beproeving die wordt beschreven als een van de 'meest gruwelijke in alle misdaadfictie'.
Het boek was van invloed op de afschaffing van de doodstraf voor moord in Groot-Brittannië, dertig jaar later, in 1969.
Naast vroege fictieve personages als Miss Marple, Poirot en Sherlock Holmes van Arthur Conan Doyle, zijn in de tentoonstelling ook recentere creaties te zien, zoals Jane Tennison van Lynda La Plante en Inspector Morse van Colin Dexter.
En ondanks veranderingen in stijl door de decennia heen zei Upson dat de essentie van goed misdaadschrijven hetzelfde bleef: “Sterke karakters… een echt realistische, sfeervolle wereld… en een sterk verhaal met een begin, midden en einde, niet noodzakelijk daarin. volgorde.”
