‘Turkish Whisperer’ zingt al eeuwenlang liedjes
De Bayburtduif, een van de vier kostbaarste zangvogelsoorten in Türkiye, wordt al eeuwenlang door vrijwilligers in de zuidoostelijke stad gevoerd als cultureel erfgoed.
De duif is een voorname duif met zijn stem, grote lichaamsstructuur en kleur.
Het Bayburt-duivenras behoort tot de soorten die erin zijn geslaagd hun zuiverheid te behouden. De duif heeft twee kuifjes, één aan de voorkant van zijn kop en één aan de achterkant, maar hij heeft geen veren aan zijn poten.
Bayburt-duif wordt in de wereldvogelliteratuur gedefinieerd als de “Turkse fluisteraar” vanwege de zachtheid van zijn zang.
De mensen van Bayburt organiseren verschillende evenementen voor de duiven die uniek zijn voor hun regio. Een van die activiteiten is de traditie van ‘naar vogels luisteren’. Duiven die worden grootgebracht voor hun stem zijn het hoofdthema van gesprekken in de stad.
De lokale bevolking, die elke week samenkomt, verzamelt zich rond een traditioneel rond metalen dienblad, bekend als sini, en luistert naar de geluiden van de vogels in een rustige omgeving. Ze proberen de geluiden van duiven te begrijpen.
Mustafa Kayalı, die zegt dat hij sinds jonge leeftijd Bayburt-duiven voert, merkte op dat de vogelaars die de vogels verzorgen en voeden het geluid van het duivengezang vergelijken met het geluid van het instrument van muzikanten.
Kayalı benadrukte dat zijn interesse in het voeren van Bayburt-duiven begon toen hij zeven jaar oud was, toen hij werd beïnvloed door een buurman die vogelaar was in de buurt. Kayalı zei dat hij al 50 jaar Bayburt-duiven kweekt en zei dat Bayburt-duiven een belangrijke plaats innemen voor de inwoners van de stad.
Kayalı zei dat Bayburt-duiven in bepaalde periodes van het jaar zingen en zei dat het in maart eindigt en dat hun kweekproces na deze maand begint en doorgaat tot september.
Hij verklaarde dat de Bayburt-duif een soort is die sinds de 19e eeuw wordt gehouden vanwege zijn prachtige stem.
“Deze vogel is een soort duif die sinds eind 19e eeuw in Bayburt wordt gehouden vanwege zijn stem. De Bayburt-vogel, dat wil zeggen de Bayburt-duif, staat in de literatuur als de Turkse fluisteraar. Het kenmerk is dat het een dubbele kap op zijn hoofd heeft. Maar het belangrijkste kenmerk is dat het een prachtige stem heeft. Het wordt gevoed vanwege deze functie. Vanaf eind september scheiden wij de vrouwtjesduiven van de mannetjes. Eind maart is het tijd voor vogels om te beginnen met zingen”, zei hij.
Kayalı zei dat zijn vrienden naar zijn huis komen om naar de vogelgeluiden te luisteren en ervan te genieten tijdens de koerperiode van de Bayburt-duif. “Nadat we naar hun koeren hebben geluisterd, bekritiseren we het geluid, de vorm van zijn mond wanneer hij zingt, en dergelijke. We brengen de nachten in Bayburt op deze manier door en genieten er erg van.”
Kayalı wees erop dat er Bayburt-duiven zijn in verschillende delen van Türkiye en voegde eraan toe: “Waar de mensen van Bayburt ook naartoe migreerden, ze brachten de Bayburt-duif daarheen. Je vindt deze vogel overal in Istanbul, Bursa, Gümüşhane, Duitsland en Frankrijk.”
Aan de andere kant zei Kayalı dat duivennesten gemaakt zijn van weidegras, en voegde eraan toe: “We maken duivennesten van dit gras. Het heeft standaardmaten. Hij heeft een breedte van 21 centimeter en een lengte van 40 centimeter. Er is nergens in Türkiye een dergelijk nestsysteem. Het beste kenmerk van deze nesten is dat er luchtcirculatie is, omdat ze uit gras bestaan. Zo droogt het vuil in het nest in korte tijd op en groeien de babyduiven gezond op.”
