Intieme documentaire vangt de Beatles die rondhangen
Waarschijnlijk hebben de meeste mensen iconische beelden gezien van het optreden van de Beatles in ‘The Ed Sullivan Show’. Maar hoevelen hebben Paul McCartney tijdens diezelfde Amerikaanse reis de meeuwen zien voeren vanaf het balkon van zijn hotel?
klasse = “cf”>
“Het is zo leuk om de vlieg aan de muur te zijn op die heel intieme momenten”, zegt Margaret Bodde, die samen met Martin Scorsese produceerde. “Het is gewoon een ongelooflijk geschenk van tijd en technologie om het nu te kunnen zien, terwijl de decennia aan tijd zijn weggenomen, zodat je echt het gevoel hebt dat je erbij bent.”
“Beatles ’64” baseert zich op beelden van de 14-daagse reis, gefilmd door documentairemakers Albert en David Maysles, die 11 uur van de Fab Four achterlieten, rondslenterend in het Plaza hotel in New York of op reis. Het werd gerestaureerd door Park Road Post in Nieuw-Zeeland.
“Het is prachtig, ook al is het zwart-wit en geen breedbeeld”, zegt regisseur David Tedeschi. “Het is alsof het gisteren is opgenomen en het legt de jeugd van de vier Beatles en de fans vast.”
klasse = “cf”>
De film toont de vier hartenbrekers die flirten en dansen in de Peppermint Lounge-disco, Harrison die aan het nokken is met een Woody Guthrie-riff op zijn gitaar, en vertelt het verhaal van Ronnie Spector die de band via de achteruitgang van het hotel naar Harlem sluipt om te barbecueën.
Kijkers zullen misschien te weten komen dat de Beatles – die nu vereerd worden – door de oudere generatie vaak met spot of onbeschoftheid werden geconfronteerd. Op de Britse ambassade in New York werden de vier behandeld als een lagere klasse, terwijl de bekende omroeper Eric Sevareid, die een stuk voor CBS deed, de reactie op de Beatles vergeleek met de Duitse mazelen.
“Beatles ’64” probeert uit te leggen waarom jonge mensen zo verliefd waren op John, Paul, George en Ringo. Hun bezoek kwam slechts enkele maanden na de moord op president John. F. Kennedy en Tedeschi stellen dat Beatlemania een zalf was voor een natie in rouw.
“Een deel daarvan is dat ik denk dat het licht net uit was. Ze waren depressief. Alles was donker. En ‘I Want to Hold Your Hand’ verlichtte ze”, zegt Tedeschi.
Zoals McCartney in de documentaire zegt: “Misschien had Amerika zoiets als de Beatles nodig om het uit de rouw te halen en gewoon te zeggen: ‘Het leven gaat door.’”
