Donkere rocklegendes The Cure brengen nieuw album uit
De legendarische donkere rockband The Cure zal morgen hun eerste studioalbum in 16 jaar uitbrengen, wat opwinding onder hun legioenen fans en vroege lovende kritieken zal veroorzaken.
klasse = “cf”>
Het 14e studioalbum van de Britse postpunk-vernieuwers, getiteld ‘Songs Of A Lost World’, wordt uitgebracht op vinyl, cd en cassette, maar ook op streamingplatforms.
The Cure, waarvan de 65-jarige frontman Robert Smith bekend staat om zijn innovatieve benadering van muziek en zijn uithoudingsvermogen op het podium, heeft zichzelf getransformeerd gedurende zijn productieve decennialange carrière.
Onder leiding van Smiths klaaglijke, jammerende stem en rijke gitaartexturen hielp de band de gothrock vorm te geven met albums als ‘Pornography’ uit 1982, dat vol suïcidale beelden stond.
Sindsdien heeft het hits gehad met veel vrolijker materiaal, waaronder “Friday I’m in Love.”
De band is op tournee geweest, maar heeft sinds “4:13 Dream” uit 2008 geen nieuw studioalbum meer uitgebracht.
In een recent interview voorafgaand aan de nieuwe release van vrijdag zei Smith dat hij “flexibel” was gebleven tijdens het maken van de plaat, en vond dat het een “boeiend stuk werk” was.
klasse = “cf”>
“De volgorde is zo dat het je ergens naartoe brengt”, zei hij in het interview op de YouTube-pagina van de band.
“Het duurt zo’n 50 minuten en je komt ergens anders terecht dan toen je begon. En hopelijk zullen mensen erop reageren.”
Smith voegde eraan toe dat het “een raar moment was, waarop mensen plotseling begonnen te luisteren naar wat je aan het doen was” en dat hij reikhalzend uitkeek naar de ontvangst ervan.
“Je neemt niet de moeite om dit allemaal door te nemen en een album te maken, tenzij je wilt dat mensen het echt leuk vinden”, merkte hij op, eraan toevoegend dat hij vond dat het “heel goed was gelukt”.
Fans die de plaat hebben gehoord, gingen naar sociale media om de lof te zingen.
De Britse The Guardian gaf het vier van de vijf sterren en zei dat The Cure “een betrouwbare melancholische vorm had, met uitzondering van één regelrechte popbanger.”
Het tijdschrift Rolling Stone scoorde er ook vier op vijf en noemde het het beste album van de band sinds ‘Disintegration’ uit 1989.
